କ୍ରୋଧର ନିଆଁ

ସଇତାନ ଆଖି ଜଳଇ କ୍ରୋଧରେ

ଅନ୍ଧକାରେ ପାରେ ଦେଖି

ତା ମନ ମିଜାଜ ଚକ୍ରବାତ ପ୍ରାୟ

ନ ଥାଏ ଜୀବନେ ଶାନ୍ତି ।

କ୍ରୋଧ ଦାବାନଳ ଅଟଇ ଭୀଷଣ

ଜଳିଯାଏ ଜାଳିପାରେ

ଦୁର୍ବଳ ହିଁ କରେ କ୍ରୋଧର ପ୍ରକାଶ

ଆୟତ୍ତ କରି ନ ପାରେ ।

ବୁଦ୍ଧି ଓ ବିବେକ ହରାଏ ମଣିଷ

ଆସିଲେ ମନରେ କ୍ରୋଧ

ପଶୁତୁଲ୍ୟ ସିଏ ଆଚରଇ ହି°ସା

କରେ ହତ୍ୟା ବଳାତ୍କାର ।

ନିମିଷକେ ମୁର୍ଖ ପାଷାଣ୍ଡ ପିଶାଚ

କରିଦିଏ ସର୍ବନାଶ

ହୁତୁହୁତୁ ଜଳେ କ୍ରୋଧର ନିଆଁଟି

କରଇ ପୋଡା ପାଉଁଶ ।

ଆଚରି ସ°ଯମ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଶୀଳ ଜନେ

କ୍ରୋଧକୁ କରନ୍ତି ଶାନ୍ତି

ହରାନ୍ତି ନାହିଁ ସେ ଆତ୍ମ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ

ଆସୁ ଯେଉଁ ପରିସ୍ଥିତି ।

ପ୍ରତି କ୍ଷେତ୍ରେ ସାଧୁ ଲଭନ୍ତି ବିଜୟ

ଆଶା ବିଶ୍ୱାସର ପାତ୍ର

ଧନ୍ୟ ତାଙ୍କ ଜନ୍ମ ଜୀବନ ସାର୍ଥକ

ବର୍ଜନୀୟ ରିପୁ କ୍ରୋଧ ।