ବଢୁଛି ଦୂରତା

ଗଡୁଛି ଓଲଟା ସମୟର ଚକ

ବଦଳି ଯାଉଛି ଏବେ ମଣିଷ

ଲାଗୁନାହିଁ ନିଜ ଛାଇ ବି ନିଜର

ସମ୍ପର୍କ ସମ୍ବନ୍ଧେ ନାହିଁ ବିଶ୍ବାସ ।

ପ୍ରଦୂଷିତ ଜଳ ଗଗନ ପବନ

ନିଶ୍ବାସକୁ ପାଉନାହିଁ ଭରସା

ହଜିଯାଉ ଅଛି ହୃଦୟରୁ ପ୍ରେମ

ଭାବ ସୁମଧୁର ମମତା ଆଶା ।

ଉଜୁଡି ଯାଉଛି ବନ ସବୁଜିମା

ଘର ପରିବାର ସ୍ବପ୍ନ ସୁନ୍ଦର 

ହୃଦୟ ମଧ୍ଯରେ ବଢୁଛି ଦୂରତା

ଆପଣାର ଲୋକ ହୁଅନ୍ତି ପର ।

ଯନ୍ତ୍ର କ୍ରିିତଦାସ ଆଜିର ମଣିଷ

ଭାବୁଛି ଜୀବନ ଅର୍ଥ ସର୍ବସ୍ବ 

ଅର୍ଥ ପଛେ ଧାଇଁ ହେଉଛି ପାଗଳ

ଅନ୍ତଃସାର ଶୂନ୍ଯ କାଙ୍ଗାଳ ନିସ୍ବ ।

ଲାଗେ ଦୁର୍ବିସହ ଜୀଇବା ଜୀବନ

ଅର୍ଥହୀନ ହୋଇ ସଂସାରେ କେହି

କାମ ସରିଗଲେ କରି ନିରାଦର

ଦେବେ ମାଟିଘଡା ଗଡ ଗଡାଇ ।

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ଯ ସମୟେ ନିଜ ମାତାପିତା 

କୋଣଠେସା ହୋଇ ନିଜ ନିବାସେ

ଅଥବା ରହନ୍ତି ଜରା ଆଶ୍ରମରେ

ଅସହାୟ ଭାବେ ଦୁଃଖ ନିରାଶେ ।

ବେଳ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ନ ବାନ୍ଧିଲେ ବନ୍ଧ

ସମାଜ ସଂସ୍ଥିତି ଯିବ ବିଗିଡି

ଅଧିକ ଜଟିଳ ହେବ ଅବକ୍ଷୟ

ପାରିବାନି ସ୍ଥିତି ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ।

     -----