Library
ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ଭାରତ ମାଆ
ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ଭାରତ ମାଆ
ମୋ ଭାରତ ମାଆ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି
ଅସରା ଲୁହକୁ ନେଇ
ସବୁଜ ପଣତେ ନିଆଁ ଲାଗି ଅଛି
କାହାକୁ କହିବ ଯାଇ ।
ସବୁଜ ବଳୟ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ବିଭାରେ
ଯିଏ ଥିଲା ବିଭୂଷିତା
ସବୁଜ ଶାଢୀ ତା ଛୋଟ ହୋଇ ଆସେ
ଗୁମୁରି କାନ୍ଦଇ ମାଆ ।
ସାଗର ଯାହାର ଅପୂର୍ବ ଛନ୍ଦରେ
ପାଦ ତାର ଧୋଉ ଥିଲା
ସେ ଛନ୍ଦରେ ଭଟ୍ଟା ପଡ଼ି ତ ଯାଇଛି
ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ ମୋ ମାଆ ।
ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଗର୍ଭା ମୋର ଭାରତ ମାଆ ର
ଶୂନ୍ୟ ଗର୍ଭା ଆଡ଼େ ଗତି
କେମିତି ରୋକିବ ଏଇ ବିପଦକୁ
ଅସ୍ଥିର ହେଉଛି ମତି ।
ସଦାଚାର ହଜେ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ମଧ୍ୟ
ଅହିଂସା ହିଂସା ଘେରରେ
ଶାନ୍ତି, ମୈତ୍ରୀ ହଜେ ଅହଂକାର ମଧ୍ୟେ
ମାଟି ମାଆ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ ।
ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ପାହାଡ଼ ପର୍ବତେ
କାନ୍ଦୁଛି ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟେ
ନଦୀ ଧାରେ ଖୋଜେ ଶାନ୍ତିର ପଵନ
ହେଲେ ପାଏ ନାହିଁ କାନ୍ଦେ ।
ପୂର୍ବେଶ୍ଵରୀ ଙ୍କର ଓଁ କାର ଖୋଜୁଛି
ଦିଗ୍ ଭ୍ରାନ୍ତ ଲୋକଙ୍କ ମଧ୍ୟେ
ଶିକ୍ଷା ମର୍ମ ଖୋଜି ହତାଶ ହେଉଛି
ଖାଲି ସେ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ ।
ପ୍ରେମର ମହକ ଖୋଜୁଛି ଆତୁରେ
ହେଲେ ସେ ଖୋଜି ପାଉନି
ପ୍ରେମରେ କଳଙ୍କ ଲାଗି ଯାଇଅଛି
ତ୍ୟାଗ ଖୋଦିଲେ ମିଳୁନି ।
ମୋ ଭାରତ ମାଆ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି
ଖୋଜୁଛି ବୀର ସନ୍ତାନେ
ସତ୍ୟ, ଅହିଂସା ନିର୍ବାସିତ ହେଲେ
ଭାବୁ ଅଛି ମନେ ମନେ ।
ଆଚାର ବିଚାର ହଜି ତ ଯାଇଛି
ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ଅର୍ଗଳୀରେ
ଖୋଜି ବାକୁ ଯାଇ ଆଘାତ ପାଉଛି
ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ ।
ଆର୍ଯ୍ୟ ନାରୀ ଆଜି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ହରାଇଛି
ଭୁଲିଛି ତାହାର ଗାଥା
ସ୍ଵାଧୀନତା ନାମେ ସ୍ୱେଚ୍ଛାଚାରୀତା ର
ଝଣ୍ଡା ଉଡ଼ି ଦିଏ ବ୍ୟଥା ।
ଭାରତ ମାଆ ମୋ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି
ସଂସ୍କାର କୁ ଖୋଜି ଖୋଜି
ପୁରୁଣା କାଳିଆ କଥାରେ ସଂସ୍କାର
ନିଜ ନାମ ଲେଖାଇଛି ।
ମୋ ଭାରତ ମାଆ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି
ତା ଐତିହ୍ୟ ହଜି ଅଛି
ତା ସଂସ୍କୃତି ଆଜି ବାହାରେ ଆଦୃତ
ଏଠି ସତ୍ତା ହରାଉଛି ।
ଦୟା, ଧର୍ମ, କ୍ଷମା ଶାନ୍ତିର ବାରତା
ଖୋଜେ ଆଜି ମୋର ମାଆ
ସ୍ୱାର୍ଥ ଅହଂକାର ଅଳିଆ ଗଦାରେ
ପୋତି ହୋଇ ବାଟ ବଣା ।
ସ୍ଵାଧୀନତା ହଜି ତ ଯାଉଛି
ମାଆ ମୋ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ
ଗଣତନ୍ତ୍ର ଆଜି ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରେ
ଅମଲା ତନ୍ତ୍ରର ଫାନ୍ଦେ ।
ଭାରତ ମାଆ ମୋ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି
ଖୋଜଛି ସମ୍ମାନ ସଂଜ୍ଞା
ଅର୍ଥ ପହେଲିରେ ସମ୍ମାନର ସଂଜ୍ଞା
ପଡ଼ି ଯାଇ ଅଛି ବନ୍ଧା ।
ମୋ ଭାରତ ମାଆ ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି
ହାତ ଯୋଡି କହୁଅଛି
ଏ ମାଟି ସଂସ୍କୃତି ଏ ମାଟିର ଗାଥା
ମନେ ପକାଅ କହୁଛି ।
ମୋ ଭାରତ ମାଆ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି
ଶାନ୍ତି ଆବାହନୀ କରେ
ଆକାଶେ ବତାସେ ମାଟିର ପୃଷ୍ଠାରେ
ସତ୍ୟର ମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରେ ।
ଭାରତ ମାତା ଯେ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି
ଏକତା ମହତ୍ତ୍ଵ କୁହେ
ସେ ମନ୍ତ୍ରେ ଦୀକ୍ଷିତ ହୋଇଗଲେ ଥରେ
ବିପଦ ଟଳିବ ଭଲେ ।
ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ଭାରତ ମାଆ ଯେ
ଚାଲ ତା ଲୁହ ପୋଛିବା
ହାତରେ ହାତକୁ ମିଳାଇ ଆମେ ଯେ
ସୂର୍ଣ୍ଣ ଭାରତ ଗଢିବା ।
ଭ୍ରାତୃତ୍ୱର ଧାରା ବୁହାଇ ଦେବା ଯେ
ନ ଥିବ ଶତ୍ରୁର ଭୟ
ଦୟା କ୍ଷମା, ପ୍ରୀତି, ତ୍ୟାଗ ବରଷା ରେ
ଏ ମାଟି ହେବ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ।
ଭାରତ ମାଆର ପଣତରେ ଆମେ
ସବୁଜିମା ଭରିଦେବା
କୋଣେ ଅନୁକୋଣେ ପବିତ୍ର ମନ୍ତ୍ରର
ସ୍ପୁରଣ ଯେ କରାଇବା ।
ଭାରତ ମାଆ ଯେ ଲୁହ ପୋଛି ଦେଇ
ଆମକୁ କୋଳେଇ ନେବ
ମୋ ଭାରତ ହେବ ରୁଦ୍ଧିମନ୍ତ ପୁଣି
ଶାନ୍ତିର ଧ୍ଵଜା ଉଡିବ ।
