ପାଳଭୂତ

ମଶାଣିର ଆରପାରି ଅତ୍ୟୁର୍ବର ଭୂଇଁ

ଖରାବେଳେ ଉତ୍ଥାପିତ ଏକାକୀ କଙ୍କାଳ

ଫସଲ ଉଛୁଳି ଉଠେ ଧାତ୍ରୀ ବକ୍ଷ ଛୁଇଁ

ବିକଟାଳ ରୂପେ ଜଗେ ବିଜନ ପଙ୍କାଳ ।

କ୍ରୋଡଗତ ଆଖି, ନାହିଁ ଜୀବନର ରାହା

ଶୋଇଯାଏ ତୁନି ହୋଇ ବୁଭୁକ୍ଷୁର ପେଟ

ପଞ୍ଜରାର ହାଡ ଗଣି ଖୋଜୁଥାଏ ସାହା

ମନ ଇଚ୍ଛେ ସମ୍ଭାବିତ ସପନର ଭେଟ ।

ଦୁର୍ଭିକ୍ଷର କଷଟିରେ ନିକ୍ଷେପେ ବର୍ଷଣ

ଆଖିର ନଗିରେ କ୍ଷେତ ଉଜୁଡା ହିଁ ଦିଶେ

ପରୀକ୍ଷିତ ପେଟେ ସହି ଦାଦନ କଷଣ

ଜଳିଜଳି ଲିଭି ଶେଷେ ମାଟିରେ ହିଁ ମିଶେ ।

ମଫସଲ ଜଗେ କିବା ମଡା କେହି ଚ୍ୟୂତ

ଖାଙ୍କଲା ପେଟରେ ସାଜି ଭିନ୍ନ ପାଳଭୂତ ।