ଭୁତ ସହ ଭେଟ

ଭୁତ ସହ ଥରେ ମୁହାଁ ମୁହିଁ ଭେଟ ହେଲା

ଅଚାନକ ଅଙ୍ଗ ପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ ଶୀତେଇ ଗଲା ।

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଶ୍ୱାସ ପ୍ରସ୍ଵ।ସ ର ଗତି ବଢି

 ହୋଇ ଆସିଲା ସୁତିବ୍ର ପ୍ରାଣ ଯାଏ ଛାଡି ।

କମ୍ପ ଘନ ଘନ ଅନ୍ତରେ ସ୍ପନ୍ଦନ ଯୋଗୁ

କିଉପୟ କରି ବର୍ତ୍ତିବି ଏହା ହାବୁଡୁ ।

ଚିନ୍ତିଲି ଗୋବିନ୍ଦ ରଖ ଏ ଭୂତ ଦାଉରୁ

କିନ୍ତୁ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ଜୋରରେ ଦଉଡୁ ।

ଦୌଡ଼ି ପଳେଇ ଆସିଲି ତାପରେ ମୋହର

ଦୀର୍ଘ ଦୁଇ ମାସ ଧରି ଲାଗି ରହି ଜ୍ଵର ।

ବହୁ ଚେଷ୍ଟା ପରେ ସୁସ୍ଥ ହୋଇଲା ଶରୀର

ସେଦିନୁଁ ଜଙ୍ଗଲ ଯିବା ଲାଗେ ଅତି ଡର ।