ଧରା ଜଳି ଯିବା ପରେ

ଧରା ଜଳି ଯିବା ପରେ

ଧରା ଜଳି ଯିବା ପରେ ଦିଶେ ଶୁନଶାନ୍

ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଜୀବ କୁଳ ଆକୁଳ କ୍ରନ୍ଦନ ।

ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଭଇ ଘନ ଘନ ରହି ରହି

ଦିନ ଗଣୁ ଥାନ୍ତି ବର୍ଷା ଆଗମନ ଚାହିଁ ।

କ୍ଷଣିକ ସମୟ ଲାଗେ କୋଟି ଯୁଗ ସମ

ଅଥୟ କରଇ ପ୍ରାଣ ଭୀଷଣ ଗ୍ରୀଷମ ।

ସବୁ ଆଡ଼େ ଶୁନ ଶାନ ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିଶ୍ଚଳ

ନୀରବି ଯାଏ ଯେତେ ସବୁ କୋଳାହଳ ।

ପାଣି ପାଇଁ ହୋନ୍ତି ସର୍ବେ ଡହଳ ବିକଳ

ସହି ସହି ରହି ଥାନ୍ତି ଯନ୍ତ୍ରଣା ର ଜାଳ ।

ପ୍ରଖର ନିଦାଘେ ନିତି କେତେ ଯେ ବାନlଗ୍ନି

ରୁକ୍ଷ ଶୁଷ୍କ କରି ଦିଏ ଦହି ଅଗନlଗ୍ନି ।

ସୁବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବନସ୍ତ ର ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ବୃକ୍ଷ

ଭୀଷଣ ଦାହ ଦହନ ଜ୍ଵାଳା ରେ ଅଥୟ ।

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ସର୍ବେ ହୁଅନ୍ତି ଆକୁଳ

ଜଳ ବିନା ଜାଳ ଜଳି ଡହଳ ବିକଳ ।

କମନୀୟ ପ୍ରକୃତି ର ବର୍ଣ୍ଣାଢ଼୍ୟ ପlଟବ

ଦହି ଧ୍ବସ୍ତ ଓ ବିକୃତ କରଇ ନିଦାଘ ।

ରୁକ୍ଷ ଶୁଷ୍କ ମରୁ ସମ ବନ ଉପବନ

ବହୁ ଥାଏ ଜ୍ଵାଳାମୟୀ ଯେ ଝାଞ୍ଜି ପବନ ।