ଏକ ଦୁର୍ଘଟଣା

ମନେ ପଡେ ଏକ ଦୁର୍ଘଟଣା କଥା

ଯାଇ ଅଛି ଯାହା ଘଟି

ତାହାର ପାଇଁକି ମନ ପ୍ରାଣ ମୋର

ହୁଅଇ ନିତି କରତି ।

ଦରିଦ୍ର ଲୋକ ଟେ ଯାଉ ଯାଉ ପଥେ

ସାଥି ରେ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ପିଲା 

ଆପଣା ର ଦୁଃଖ ଦାଦନ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଧରି ସେହି ଚାଲି ଥିଲା ।

ଗପୁ ଗପୁ ନିଜ କୋହ ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଝରାଉ ଥାଏ ସେ ଲୁହ

ଆଶ୍ଵାସନା ଦେଇ ମାନବୀୟ ତାର

ସ୍ପନ୍ଦନ ଆଉ ଆଗ୍ରହ ।

ପ୍ରକାଶିତ କରି ତାହାର ଯେ ସ୍ତ୍ରୀ

ବୁଝାଉ ଥାଏ ତାହାକୁ

ଚାଲୁ ଚାଲୁ ପଥେ ଆହା ଅକସ୍ମାତ

ଦୃତ ଗତିରେ ଯାନ କୁ ।

ଚଳାଇ କେ ଆସି ପଛ ପଟୁ ଧକ୍କା

ମାରିବା ଯୋଗୁଁ ନିମିଷେ

ମଧ୍ଯ ରେ ଜୀବନ ହରାଇ ମରଣ

କରି ନେଲା ବରଣ ସେ ।

କେଉଁ ଯାନ କିଏ ତାହାକୁ ମାଡ଼ି ଲା

ଫେରାର ହୋଇ ସେ ଗଲା

ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ପିଲାଙ୍କ କାନ୍ଦ ବୋବାଳି ରେ

ସେହି ପଥ ଯେ କମ୍ଫିଲା ।

ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ବହୁ ଲୋକ ବେଢ଼ି ଯାଇ

ହେଲେ କଥା କୁହା କୁହି  

ଦୂରରୁ ସଭିଏଁ ଦେଖୁ ଥାନ୍ତି ଲୋକ

ଜନେ ଜନେ ଆହା କହି ।

ଆପଣା ଆପଣା କରମେ ତତ୍ପର 

ଚାଲି ଯାଉ ଥାନ୍ତି ଦୃତେ

କହୁ ଥାଏ କେହି ଆହା କି ଘଟଣା

ଘଟି ଗଲା ଆଚମ୍ବିତେ ।