କଙ୍କାଳ ର ବାଣୀ

ନଶ୍ବର ଦେହରେ ଈଶ୍ବର ଥିଲେ

ସତେ ଯେ ପଙ୍କ କମଳ

କାର୍ଯ୍ୟ କଷ୍ଟ ହେଲା ବୁଦ୍ଧି ଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଲା

ପିଇଲି ମୃତ୍ୟୁର ଜଳ ।

ମାୟା ମୋହ ତ୍ୟଜି ଧରିତ୍ରୀ ଅଙ୍କରୁ

ନେଇ ଗଲି ମୁଁ ବିଦାୟ

ଈଶ୍ବର ରଚିତ ସୁନ୍ଦର ଧରାରେ

ଚାଖିଲି ମୁଁ ପରାଜୟ ।

ଧର୍ମରାଜ ନେଲେ ଆତ୍ମାକୁ ଚୋରାଇ

ସାଜିଲି ମୁଁ ନରକଙ୍କାଳ

ଭୂମିରେ ପତିତ ହେଲା ମୋ ଶବ

ଉଭେଇଲା ରକ୍ତ ମାଂସ ଲାଳ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟାତାପେ ଶୁଖିଲା ଅସ୍ଥି ମୋର

ସାଜିଲି ମୁଁ କଙ୍କାଳରାଜ

ଅନ୍ଧକାର ବାର୍ତା ପ୍ରଚାର କରିବି

ହରଣ କରିବି ଧର୍ମର ଗଜ ।

କହୁଛି ଶୁଣ ହେ ନ୍ୟାୟର ଦୁନିଆ

ନିଜ ମୁଖୁ ନିଜ କାହାଣୀ

ମାନବ ଜନମ ସରିବା ପରେ

କଙ୍କାଳ ହେଲି ରେ ଧରଣୀ ।

ଚୁମ୍ବକୀୟ ନାଭି ଶକ୍ତି ଟାଣି ନିଏ ମୋତେ

କଲା ମୋତେ ସର୍ବ ଶକ୍ତିବାନ

ଶ୍ମଶାନେ ରହିଲି ପିଶାଚ ସଙ୍ଗରେ

ମିତ୍ର ଯେ ମୋର ଭୂତ ଡାହାଣ ।

ପିଶାଚିଣୀ ହେଲେ ମୋର ସହଚରୀ

କବର ହେଲା ମୋ ସିଂହାସନ

ରାତ୍ରିରେ କରିଲୁ ମାନବ ସଂହାର

ନିଧନ କଲୁ ସଂସାର ମନ ।

ସାଜିଲୁ ଭୟ ଜେଜେଙ୍କ କଥାରେ

ଶୁଣୁଥିଲା ଯେବେ କୁନା

ଅଜାଙ୍କ ଗଳ୍ପେ ଡରିଲା ନାତିଆ

ଶୋଇବାକୁ ଭଲ ଲାଗେନା ।

କେତେ ଅଧର୍ମ କାମ କଲା ପରେ

ଧରାପଡେନି ତାନ୍ତ୍ରିକ ପାଖେ

ମାତ୍ର ପ୍ରଭୁ ନିତି ଦେଖନ୍ତି ମୋତେ

ଦେଲେ ଦଣ୍ଡ କାଳ କାଖେ ।

ଧରିଲା ଦିନେ ଏକ ତାନ୍ତ୍ରିକ ମୋତେ

ବାନ୍ଧିଲା ମୋତେ ତା ତନ୍ତ୍ରରେ

ଭୁତାଦି ନିଶାଚର ସାଙ୍ଗକୁ ମୋର

କଏଦ କଲା ମନ୍ତ୍ରରେ ।

ଦୟାକର ମୋତେ ହେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନର

ତାନ୍ତ୍ରିକ ଠୁ ଉଦ୍ଧାର କର

ମୁକ୍ତି ଦିଅ ମୋତେ ତନ୍ତ୍ର ମାୟାରୁ

ରକ୍ଷାକର ମୋତେ ଦୟାକର ।

କଙ୍କାଳ ମିନତୀ ଶୁଣ ହେ ପୁଣ୍ୟାତ୍ମା

ମୋକ୍ଷ ମୋତେ କର ପ୍ରଦାନ

ବଚନ ଦଉଛି କୁ କାର୍ଯ୍ୟ ଛାଡିବି

ରକ୍ଷା କରିବି ମୁଁ ତବ ଜୀବନ ।

ମାନିଲା ନାହିଁ ସେ କଙ୍କାଳର ବାଣୀ

ଦେଲା ମୋତେ ସେଠି ଛାଡି

ରଡି ରଡି ମୋର ହାଡ ରହି ଗଲା

ଆସିଲା ତାନ୍ତ୍ରିିକ ମାଡି ।

ଭଷ୍ମ କରିଦେଲା ମୋ ସାଥି ମାନଙ୍କୁ

ଶେଷେ ଆସିଲା ମୋ ବେଳ

ହାଡ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା ଯନ୍ତ୍ରେ ପକାଇଲା

ସାଜିଲା ଅସ୍ଥି ର କାଳ ।

ଗୁଣ୍ଡ କଲା ସବୁ ଏକାଠି ରଖିଲା

ଗଙ୍ଗା ରେ ପକାଇଲା

ସେହିଦିନ ଠାରୁ ଶ୍ମଶାନ ଘାଟ ରେ

କଙ୍କାଳ ନ ଦିଶିଲା ।