ଅସରିରୀ ର ବିଳାପ

ଯାଉ ଯାଉ ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଯାଇ ଥାଏ ଗଡି

ଜଙ୍ଗଲ ରାସ୍ତାରେ ଗଲାବେଳେ ଯେ ହାବୁଡ଼ି ।

ଦେଖିଲୁ ଅଦୂରେ ଜହ୍ନ ଆଲୋକ ରେ ଥିବା

ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ବୃକ୍ଷ ମୂଳେ କିଏ ଅବା ।

ବସି କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି ବାହୁନି ତୁହାକୁ ତୁହା

କେତେ ଦୁଃଖ ମୋତେ ଦେଲୁ ତୁ ଦଇବ ଆହା ।

ଧଳା ପାଟ ଶାଢ଼ୀ ଟିଏ ସେହି ପିନ୍ଧି ଥାଏ 

ଲମ୍ବ ଅସ୍ଥି ଟିଏ ଧରି ତହିଁ ବୁଲୁ ଥାଏ ।

ଟ୍ରଚ ଲାଇଟ୍ କୁ ପକାଇ ତହିଁ ଯିବାକୁ

ଉଦ୍ୟତ ହେବାରୁ ଉଭେଇ ଗଲା ଛାଆଁ କୁ ।

ଛାତି ଯେ ଆମର ଛନକା ରେ ଚିରି ହେଲା

ଭାଳିଲୁ ମନ ରେ ଅସରୀରି ଟିଏ ଥିଲା ।

କିଏବା ସେ ସତେ ତନ୍ତ୍ର ସାଧନା ବଳରେ

ଅସାରିରୀ ବେଶେ ବୁଲଇ ବନ ମଧ୍ଯ ରେ ।