ଶୀତ ଓ ଜୀବନ

ତାପମାନଯନ୍ତ୍ରର ପାରଦଟି ଖସୁ ଥାଏ

ଧିରେ ଧିରେ ତଳକୁ ତଳକୁ,

ଅମାନିଆ କାଲୁଆ ପବନ 

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ପିଟି ହେଇ

ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ କରୁଥାଏ ତାକୁ ।

ପୁଙ୍ଗୁଳା ପାଦଟି ତାର

ଫାଟି ପଡ଼ି କରିଥାଏ ଆଁ,

କାଖରେ ଜୀବନ ଧରି

ମୁଣ୍ଡରେ ଜୀବିକା ବୋହି

ବୁଲେ ସିଏ ସହରରୁ ଗାଆଁ ।

ସାତସିଆଁ ଲୁଗା ପିନ୍ଧା ଦେହ

ଲୋଡ଼େ ନାହିଁ ଦାମିକା କମ୍ବଳ,

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧ ହୁଏ

ପାଞ୍ଚ ଟଙ୍କା ଦେଶୀ ଆଳୁ

ଦଶ ଟଙ୍କା ରାଣୀ କନ୍ଦମୂଳ ।

କେହି କେବେ ପଚାରିନି ତାକୁ

ଶୀତଦିନ ଲାଗେ କି ପ୍ରକାର ?

ପଚାରିଲେ କହନ୍ତା ସେ

" ଉଷୁମ ଲାଗଇ ଭାରି

ଯେହେତୁ ଭୋକରେ ମୋର 

ପ୍ରତିଦିନ ଜଳଇ ଉଦର ।"