ଶାଳୀ ଘରେ ଅତିଥି

ଶାଳୀ ଘରେ ଥରେ

ଅତିଥି ହେବାକୁ ଭାରି ମନ,

ସରିଯାଉ ପଛେ

ଅଣ୍ଟିରେ ସଞ୍ଚିତ ଯେତେ ଧନ ।

ଥରୁଟିଏ ଗଲେ

ଖୁସି ହେବ ଭାରି ଶାଳୀ ମୋର,

ଅତି ଯତନରେ 

କରିବ ଭିଣେଇ ସତକାର ।

ଖଣ୍ଡି ଗୁଆ ଦେଇ

ଭାଙ୍ଗି ଦେବ ପାନ ସରାଗରେ,

ପଚାରିବ ବସି

କୁଶଳ ବାରତା ଆଦରରେ ।

ପିଆଇବ ଆଣି

ହାତରେ ତିଆରି ଫଳରସ,

ପୁରିଯିବ ପେଟ

ଶୁଣି ତାର ଥଟ୍ଟା ପରିହାସ ।

ଅଭିମାନ କରି

ପୁଣି ପଚାରିବ ଏତେ ଦିନେ,

ପଡିଲା କି ଭାଇ

ଗରିବ ଶାଳୀର କଥା ମନେ ।

କହିବି ବୁଝାଇ

ନାହିଁ ଲୋ ଗେହ୍ଲେଇ ନାହିଁ ନାହିଁ,

ଦେଖିବାକୁ ତୋତେ

ମନ ଝୁରୁଥିଲା କେତେ କାହିଁ!

କଥାରେ ମୋହରି

ରାଗରୁଷା ସବୁ ଭୁଲି ଯିବ,

ପଲଉ ଚିକେନ

ନାନାଦି ଭୋଜନ ବାଢ଼ି ଦେବ ।

ଖାଇ ପିଇ ସାରି

ଘଡ଼ିଏ ବିଶ୍ରାମ ନେଲା ପରେ,

ବିଦାୟ ମୁହୂର୍ତ୍ତ

ହେବ ଉପଗତ ଧିରେ ଧିରେ ।

ଗାଡି ପାଖେ ଆସି

ଦୁଇ ଧାର ଲୁହ ଢାଳି ଦେବ,

ପୁଣି କେବେ ଆମ

ଦେଖା ହେବ ବୋଲି ପଚାରିବ ।

ପୋଛିଦେଇ ଲୁହ

ଗାଲ ତାର ଟିକେ ଆଉଁସିବି,

କହିବି ପାଗିଳୀ

ଯେବେ ତୁ ଚାହିଁବୁ ଆସିଯିବି ।

କଥା ଶୁଣି ମୋର

ଫିକ୍ କିନା ଶାଳୀ ହସିଦେବ,

ଅଭାଗା ଭିଣୋଇ

ନୂଆ ଭାଗ୍ୟ ନେଇ ଲେଉଟିବ ।