ଯମୁନା

ଯମନା ନଦୀର ଜନ୍ମର ବୃତ୍ତାନ୍ତ 

     ସୂର୍ଯ୍ୟ ପୁରାଣରେ ଅଛି

କେମିତି କାହିଁକି ଏ ଯମୁନା ନଦୀ

     ଧରାରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ।

ବିଶ୍ବକର୍ମା କନ୍ୟା ପରମାସୁନ୍ଦରୀ

     ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କୁ ବିବାହ କଲେ

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ତେଜ ସହି ନ ପାରିଣ

     ଅଶ୍ରୁ ବର୍ଷଣ କରିଲେ ।

ସଂଜ୍ଞାଙ୍କ ଗର୍ଭରୁ କନ୍ୟା ଜନ୍ମ ହେଲା

     ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବ ଖୁସି ହେଲେ

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଜ୍ବାଳା ସହି ନ ପାରିଣ 

      ଆଖି ଲୁହ ଝରାଇଲେ ।

କ୍ରୋଧିତ ହୋଇଣ ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରଭାକର 

     ଅଭିଶାପ ଥିଲେ ଦେଇ 

ତୁମ ଲୁହ ପାଇଁ ଏଇ କନ୍ୟା ତୁମ

     ବହି ଯାଉ ହେଇ ନଈ ।

ଯମୁନା ୟା ନାମ ରହୁ ଜଗତରେ

    ନଈ ହେଇ ଯାଉ ବହି 

ମୋର ବାକ୍ୟ କେବେ ଅନ୍ୟଥା ନ ହେଉ

     ରହି ଥାଉ ଇଏ ମହୀ ।

ହାତ ଯୋଡି ସଂଜ୍ଞା କ୍ଷମାକୁ ମାଗିଲେ

    ଯମୁନା ଯୋଡିଲେ କର

ଅଭିଶାପ ପିତା କାହିଁକି ହେ ଦେଲ

    କି ଦୋଷ ଥିଲା ଯେ ମୋର ।

କି ବୋଲି ବୋଲିବ ଏଇତ ଜଗତ

    ଟିକିଏ ଚିନ୍ତା ନ କଲ

ବିନା ଅପରାଧେ ଅଭିଶାପ ଦେଇ

    କନ୍ୟାକୁ ନିନ୍ଦିତ କଲ ।

ଏହା ଶୁଣି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦେବ ଶାନ୍ତ ହେଲେ

     କହିଲେ ଯମୁନା ଶୁଣ

ତୁମେ ତ ହୋଇବ ଏଇ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଧାମେ

    ମୁକତି ପଥ କାରଣ ।

ଗୋପ ବୃନ୍ଦାବନେ ବହି ଯିବ ତୁମେ

    ରହିବ ମଥୁରା ପୁର

ତୁମରି କୂଳରେ ଲୀଳା ଯେ କରିବେ

    ସ୍ବୟଂ ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧର ।

ଦେବକୀ ଗର୍ଭରୁ ଜନମ ହୋଇଣ

    ଯଶୋଦା କୋଳେ ବଢିବେ

ରାଧା ସହିତରେ ଗୋପୀଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ 

    ତୋ ଜଳେ ସିଏ ଖେଳିବ ।

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ ନିତି ତୁ ପାଇବୁ

     ଏଇ ଆଶୀର୍ବାଦ ମୋର

ଦେବ ମହାଦେବ ପିତାମହ ବ୍ରହ୍ମା 

    ପାଇଲେନି ଯା' ପୟର ।

ସେଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ଦୁଇ ଚରଣକୁ

     ନିତି ତୁ ପାରିବୁ ଛୁଇଁ 

ସ୍ବଚକ୍ଷୁରେ ତୋର ଦେଖିବୁ ସେ ରୂପ

    ୟାଠୁ ବଳି ଭାଗ୍ୟ କାଇଁ ।

ଗୋପ ବାଳକଙ୍କୁ ସଙ୍ଗରେ ଧରିଣ

    ତୋ ତଟେ କରିବେ ଖେଳା

ବଇଁଶୀ ସୁରରେ ହୋଇବୁ ଅଧିର

     ଦେଖିବୁ ମାନବ ଲୀଳା ।

ଗଙ୍ଗା ସରସ୍ବତୀ ସହିତ ମିଶିଣ

    ତ୍ରିବେଣୀ ସଙ୍ଗମ ହେବୁ

ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ହୋଇବ ଅନେକ

     ପାପୀଙ୍କୁ ମୁକତି ଦେବୁ ।

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ଯ ଦିଶିବ ଏଇତ ପୃଥିବୀ 

     ପାଇ ତୋର ଜଳଧାରା

ଜୀବଜନ୍ତୁ ସବୁ ବଞ୍ଚିବେ ତୋ ଜଳେ

    ହସି ଉଠିବ ଏ ଧରା ।

ବହି ଯାଇ ଅଛି ଏ ଯମୁନା ନଈ

    ହେଇ ଅଙ୍କା ବଙ୍କା କେତେ

ବଳଦେବଙ୍କର ଲଙ୍ଗଳ ମୂନରେ

    ବହେ ତିନି ଧାର ସ୍ରୋତେ ।

ନିଜ ବଂଶ ଶେଷ ଶୁଣିଣ ବଶିଷ୍ଠ 

    ଦୁଃଖିତ ହୋଇଲେ ଅତି

ଦୁଇ ହାତ ବାନ୍ଧି ଯମୁନା ଗର୍ଭକୁ

    ଡେଇଁ ପଡିଲେ ସେ ଯତି ।

ଜୀବନକୁ ଇତି କରିବାର ପାଇଁ 

    ପ୍ରୟାସ ବହୁତ କଲେ

ପାଶ ମୁକ୍ତ ହସ୍ତ ଯମୁନା କରିଲେ

   ବଶିଷ୍ଠ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ।

କରକୁ ଯୋଡିଣ ଯମୁନା ହସିଲେ

    ହାତ ଠାରି ଦେଖାଇଲେ

ପୁତ୍ର ବଧୂ କୂଳେ ଛିଡା ହେବା ଦେଖି

    ମୁନି ହରଷ ହୋଇଲେ ।

ଖୁସି ହୋଇ ମୁନି ଦେଲେ ଆଶୀର୍ବାଦ 

    ପାଶ ମୁକ୍ତ କଲ ମୋତେ

ଜୀବ ଦାନ ଦେଇ ମୋ ବଂଶ ରଖିଲ

    ଯଶ ରହୁ ଏ ଜଗତେ ।

ବିପାଶା ନାମଟି ହେଉ ଯେ ତୁମର 

    ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେଲେ ମୁନି 

ଜଗତ କଲ୍ୟାଣ ହେଉ ତୋ ନୀରରେ

    ହୁଅ ଚିର ସ୍ରୋତସ୍ବନୀ ।

ଚିରସ୍ରୋତା ହୋଇ ବହି ଚାଲୁ ଥାଅ

   ରହୁ ତୁମ ଯଶ ଖ୍ୟାତି 

ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ଉଡୁ ତୁମ ଧ୍ବଜା 

    ତୁମଙ୍କୁ କୋଟି ପ୍ରଣତୀ ।