ସତ୍ୟ ବଚନ

ମଣିଷ ଜୀବନ ପାଣିରେ ଫୋଟକା

କେତେବେଳେ ଲିଭିଯିବ

କାହିଁ ପାଇଁ ଏତେ ମାନ ଅଭିମାନ

କ୍ରୋଧ ଘୃଣା ଆଉ ଗର୍ବ l

କି ନେଇ ଆସିଛୁ କି ନେଇ ଯିବୁତୁ

ମିଛ ମାୟାର ସଂସାର

ସର୍ବେ ଆମେ ପରା ଅଭିନୟ ସାରି

ବାହୁଡ଼ିବା ନିଜ ଘର l

ପାଣିରେ ଯେପରି ଫୋଟକା ଟିଏ ତୁ

ଜୀବନ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ କାହିଁ

ଯେତିକି ସମୟ ବଞ୍ଚିଛୁ ତୁହି ରେ

ହସି ଖେଳି ଯା ଜିଇଁ l

ଲୁହକୁ ପୋଛିତୁ ହସି ଦେ ଥରେ

ଦୁଃଖ ସବୁ ଘୁଂଚିଯିବ

ପରକୁ ଆପଣା କରି ଚାଲୁଥିଲେ

ବାଟ ପୁଣି କଟିଯିବ l

ପାଇବା ର ଆଶା ଯେତିକି ରଖୁତୁ

ତ୍ୟାଗ ରେ ମନ ତୁ ବଳା

ପାଇବା ଖୁସି ଠୁ ଦେବାର ଆନନ୍ଦ

ବୁଝିଯିବୁ ତୁ ରେ ବାଳା l

(ମୋର) ମୋର କହି ଯେତେ ଧନ୍ଦି ହେଲେ

କିଛି ବି ନୁହେଁ ତୋହର

ଅଭିନୟ ପାଇଁ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚେ ଛିଡା

ଚରିତ୍ର ତୋର ନିଜର l

ଉତ୍ଥାନ ପତ୍ତନ ଜୀବନରେ ଆସେ

ଡରିଯାଆ ନାହିଁ ତୁହି

ବୀର ଦର୍ପ ପଣେ ଆଗକୁ ମାଡିଯା

ପଛକୁ ତୁ ଚାହାଁ ନାହିଁ l

ହାରିଯିବୁ ଯଦି ହାର ମାନିବୁନି

ପୁଣି ହସି ଛିଡା ହେବୁ

ପରିଶ୍ରମ କରି ଆଗକୁ ଚଳିଲେ

ସଫଳ ନିଶ୍ଚୟ ହେବୁ l

କେ କଣ କହିଲା ଭୁଲିଯା ରେ ଧନ

କ୍ଷମା ତାକୁ ଦେ କରି

ମଣିଷ ମାତ୍ରକେ ଭୁଲ ହେବା ସାର

ସବୁକୁ ଦେ ଆଡ କରି l

ଦୁଃଖ ହେଉ ଅବା ସୁଖ ର ଅବଧି

ଅତିହିଁ କ୍ଷୀଣ ଅଟଇ

ଦୁଃଖରେ କାତର ନ ହୁଅ ରେ ତୁହି

ସୁଖ ରେ ନ ହ ତୁ ବାଇ l

ଆତ୍ମା ଶୁଦ୍ଧି ତୁହି ବେଳହୁଁ କରିନେ

ପଛକୁ ନଥିବ ବେଳ

ସମୟ ଆକାଶେ ଉଡୁଅଛି ଦେଖ

ଛଞ୍ଚାଣ ରୂପୀ ସେ କାଳ l

ସତ୍ୟ ଏ ବଚନ ନିଶ୍ଚେ ହେଜ ରଖ

ଜୀବନେ ଉନ୍ନତି ପାଇଁ

ଉପରୋକ୍ତ କଥା ମାନି ଚଳୁଥିଲେ

ଦୁଃଖ ଯିବ ଦୂର ହୋଇ l

ଦେବକୀ ବେହେରା