ମିଛ ମଣିଷ

ମିଛଦୁନିଆରେ ସତ ତ ଗୋଟିଏ

     ପୂର୍ଣ୍ଣବ୍ରହ୍ମ ପରା ସିଏ,

ଆଉ ସବୁ ମିଛ ମାୟା ମରୀଚିକା

     ଭ୍ରମ ସୃଷ୍ଟି କରୁଥାଏ |

ଦୁନିଆକୁ ସତ ଭାବି ଯେ ମଣିଷ

     କରୁଛି ସ୍ୱାଧୀନେ ନାଟ,

ମିଛ ସ୍ଵାର୍ଥପାଇଁ ମିଛ ଅଭିନୟେ 

     ହେଉଛି ସେ କଳୁଷିତ |

ସଂସାର ମାୟାରେ ଛନ୍ଦିତ ଜୀବନ

     ହେଉଛି ସେ ସ୍ୱାର୍ଥନ୍ଵେଷି,

ଭୁଲୁଛି ମମତା ପ୍ରିୟ ପରିଜନେ

      ଖୋଜେ ନିଜ ପାଇଁ ଖୁସି |

ମିଛର ପ୍ରଲେପ ବୋଳି ସେ ଦେହରେ

     ପ୍ରକାଶେ ନିଜକୁ ଭଲ,

ଆଦର୍ଶର କଥା ବଖାଣେ ଲୋକଙ୍କୁ

     ସତେ କି ଦେବତା ତୁଲ୍ୟ |

ଭଲ ମଣିଷର ମୁଖାତଳେ ତାର

     ଇର୍ଷା ଅସୂୟା ଯେ ଭରା,

ସାଧୁ ବେଶ ଧରି ରାତି ଅନ୍ଧାରରେ

     କାରବାର ଚାଲେ ଚୋରା |

କ୍ଷମତା ଲୋଭରେ କେତେ ମିଛ ହସ

     ବୁଣେ ଭୁଲାଇବା ପାଇଁ,

ମାଛ ତେଲେ ମାଛ ଭାଜେ ସିଏ ପରା

     କଥାରେ ନିଜର ହୋଇ |

ସାଧୁବାଣୀ କହେ ମାଳିକା ବି ଗାଏ

     କରେ କିନ୍ତୁ ଲୁଚି ପାପ,

ଦୁର୍ବଳତା ତାର କଳୁଷିତ ମନେ

     ନାରୀ ମାଂସେ ହୁଏ ତୃପ୍ତ |

ମିଛ ମଣିଷର କଥାରେ ଛଳନା

     ଆଖିରେ ମିଥ୍ୟାର ଲୁହ,

ନର ହତ୍ୟା କରି ସମବେଦନାରେ

     ତା ହୃଦୟେ ମିଥ୍ୟା କୋହ |

ଆଜି ଦୁନିଆରେ ଶଠତା ଭରିଛି

     ମିଛ ମଣିଷ ତ ବେଶି,

ସତ୍ୟତା ହାରୁଛି, ମିଛ ପାଇଁ କିନ୍ତୁ

     ସମର୍ଥନ ମିଳୁଅଛି ||