ବାର ବରଷର ସହିଦ

ସରିନଥିଲା ଯେ ବାଲିଘର ଖେଳ

     ବାଲ୍ୟମନ ଚପଳତା,

ଵୁଝିବା ଆଗରୁ ଜୀବନର ଅର୍ଥ

     ଜଳିଲେ ହୋଇ ସଳିତା ।

ପିଲାଟି ଦିନରୁ ବାପ ଛେଉଣ୍ଡ ସେ

     ନାମ ବାଜିଆ ରାଉତ,

ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନତା ଆନ୍ଦୋଳନେ ଥିଲେ 

     ସିଏ ସବୁଠାରୁ ଛୋଟ ।

ଢେଙ୍କାନାଳ ଜିଲ୍ଲା ନୀଳକଣ୍ଠପୁର

     ଗ୍ରାମେ ହୋଇଥିଲେ ଜନ୍ମ,

ପିତାଙ୍କର ନାମ ହରି ରାଉତ ଯେ

     ରାଣିଆ ମାତାଙ୍କ ନାମ ।

ଉଣେଇଶି ଶହ ଛବିଶି ମସିହା

     ଅଟେ ଜନମ ବରଷ,

ଅକ୍ଟୋବର ମାସ ପାଞ୍ଚ ତାରିଖରେ

     ହୋଇଥିଲେ ସେ ଭୂମିଷ୍ଠ ।

ପରଘରେ କାମ କରି ତାଙ୍କ ମାଆ

     ଦୁଃଖେ ଦିନ କାଟୁଥିଲେ,

ଅତି ଅଲିଅଳ ବାଜିଆ ମୁହଁରେ

     ହସ ବୋଳି ଦେଉଥିଲେ ।

ଢେଙ୍କାନାଳ ରାଜା ଶଙ୍କର ପ୍ରତାପ

     ଥିଲେ ବହୁ ଅତ୍ୟାଚାରୀ,

ସାରଙ୍ଗଧରଙ୍କ ଆହ୍ୱାନେ ହୋଇଲା

     ପ୍ରଜା ଆନ୍ଦୋଳନ ଜାରି ।

ଭୟଙ୍କର ଭାବେ ବଢ଼ି ଚାଲିଥିଲା

     ଗଡଜାତ ଆନ୍ଦୋଳନ,

ଫିରିଙ୍ଗି ସଇନେ ରକ୍ତମୁଖା ହୋଇ

    କଲେ ବିପ୍ଲବ ଦମନ ।

ଭୂବନ ଗ୍ରାମକୁ ଯିବା ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ

    ଫିରିଙ୍ଗି ସୈନିକବଳ,

ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ନଦୀର ମନ୍ଦାର ଘାଟରେ

     ପହଞ୍ଚିଲେ ହୋଇ କାଳ ।

ଭୂବନ ପାର୍ଶ୍ୱରେ ଡ଼ଙ୍ଗା ବାନ୍ଧିଥିଲେ 

     ବାଳକ ବାଜି ରାଉତ,

ଫିରିଙ୍ଗି ନିର୍ଦ୍ଦେଶେ ଡ଼ଙ୍ଗା ନେଲେନାହିଁ

     କରିଥିଲେ ପ୍ରତ୍ୟାକ୍ଷାତ ।

କ୍ରୋଧରେ ସେମାନେ ଗୁଳି ଚଳାଇଲେ

     ବାଜିଆ ପଡିଲେ ଟଳି,

ଭାରତର ମାଟି କାନ୍ଦିଲା ସେଦିନ 

     ଶିଶୁ ରକ୍ତ ହୋଇ ବୋଳି ।

ଉଣେଇଶି ଶହ ଅଠତିରିଶିର

      ଅକ୍ଟୋବର ଏଗାରରେ,

ମାଟିର ପିଣ୍ଡଟା ବିପ୍ଳବର ବହ୍ନି

      ଜାଳି ମିଶିଲା ମାଟିରେ ।

ଭାରତର ମୁକ୍ତି ସ୍ୱାଧୀନତା ଯୁଦ୍ଧେ

     ବାନରସେନା ସେ ହୋଇ,

ବାର ବରଷରେ ସହିଦ ହୋଇଲେ

     ଜାତିପାଇଁ ପ୍ରାଣ ଦେଇ ।