ଅନୁଭୁତିରେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା

ଭାବି ନଥିଲି ମୁଁ ବିଷାକ୍ତ କୋରନା 

   ରୋଷର ଶିକାର ହେବି ।

ମରଣ ମୁହଁରୁ ତ୍ରାହି ପାଇବାକୁ

   ଡାକ୍ତରଖାନାକୁ ଯିବି ।୧।

କେମିତି ଆସିଲା କେଉଁଠୁ ଆସିଲା

   ଦେହରେ କରିଲା ବାସ ।

ଥଣ୍ଡା କାଶ ଜ୍ୱର ବିନା ଲକ୍ଷଣରେ

   କରିଲା ମୋତେ ସେ ଗ୍ରାସ ।୨।

ଦେଖି ମୋ ଅବସ୍ଥା କରିଲେ ବ୍ୟବସ୍ଥା

    ଯିବାକୁ ପୃଥକ ବାସ ।

ଭିଡିନେଲେ ମୋତେ ବଞ୍ଚିବା ନିମନ୍ତେ

   ଶୁଣେଇ ଡାକ୍ତରୀ ଶାସ୍ତ୍ର ।୩।

ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଯାହା ମୁଁ ଭୋଗିଲି

    ଦୟନୀୟ ସେହି ସ୍ଥିତି ।

ପଚାଶ ବର୍ଷରେ ଅଭିଜ୍ଞତା ହେଲା

    ବିଚିତ୍ର ସେ ଅନୁଭୂତି ।୪।

ଜରୁରୀ କାଳୀନ ପରୀକ୍ଷା କରିଲେ

   କୋରନା ଭୂତାଣୁ ପାଇଁ ।

ପରୀକ୍ଷା ଫଳକୁ ଗୁପ୍ତରେ ରଖିଲେ

   ଖ୍ୟାପନ ବି ଦେଲେ ନାହିଁ ।୫।

ହାତ ଧରି ନେଲେ ବାତାୟନ କକ୍ଷେ

  ଭର୍ତ୍ତି ସେ କରିଲେ ମୋତେ ।

ଛାତି ପେଟ ଆଉ ପିଠିରେ ମୋହର

  ତାର ଲଗେଇଲେ କେତେ ।୬।

ତିନି ପାଖେ ମୋର ତିନି ଗୋଟି ରୋଗୀ

    ବାତାୟନ ଯନ୍ତ୍ରଯୁକ୍ତ ।

ପଡି ରହିଥିଲେ ନାକେ ନଳି ଲାଗି

  ଏକ ରୋଗୀ ଥିଲା ସୁପ୍ତ ।୭।

ରକ୍ତ ନଳି ଲାଗି ସମ୍ମୁଖରେ ମୋର

  ଶୋଇଥିଲା ଯେଉଁ ରୋଗୀ ।

ଅମ୍ଳଜାନ ତାର ଅଭାବ ହେବାରୁ

 ପ୍ରାଣ ଦେଲା ସିଏ ତ୍ୟାଗୀ ।୮।

ବାତାୟନ ଯନ୍ତ୍ର ଶବ୍ଦରେ ମୋହର

   ଥରୁଥିଲା ଖାଲି ଛାତି ।

ରାତିସାରା ବସି ଭାବୁଥିଲି ଖାଲି

  କେମିତି ପାଇବି ମୁକ୍ତି।୯।

ହୋଇଲା ସକାଳ ହେଲି ମୁଁ ବିକଳ

   ବିନୟ ସ୍ୱରେ କହିଲି ।

ମୁକ୍ତି କର ଏବେ ଦୟାବହି ମୋତେ

  ନହେଲେ ଏଠାରେ ମଲି ।୧୦।

କର୍ଣ୍ଣପାତ ମୋତେ କଲେ ନାହିଁ କେହି

   ଦେଖେଇଲେ ତାଙ୍କ ଠାଣି ।

ତିନିଦିନ ଯାଏ ରହିବାକୁ ହେବ

   କହିଲେ ପାରୁନ ଶୁଣି ।୧୧।

ଭୟେ ଥରହର ହୃଦୟ ମୋହର

   ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଯମପୁରେ ରହି ।

ପାରିଲିନି ସହି ଚିତ୍କାର ମୁଁ କଲି

   ଅତି ଭୟଭୀତ ହୋଇ ।୧୨।

ଆସିଲେ ଡାକ୍ତର ଶୁଣି ମୋ ଚିତ୍କାର

   ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବା ପାଇଁ ।

ମୁକ୍ତି ମିଳୁ ମିଳୁ ବାଜିଲା ଚାରିଟା

   ଅଥୟରେ ଥିଲି ଚାହିଁ ।୧୩।

କାଗଜ ପତର ହାତେ ଧରେଇଲେ

   କହିଲେ ଯାଅ ବାହାରି ।

ପରିଚାରିକାଟି  ପାଖେ ପହଁଚିଲା

   ଠେଲା ଗାଡିଟିଏ ଧରି ।୧୪।

ସହାସ୍ୟ ବଦନେ ଧରି ନେଇ ମୋତେ

   କହିଲା ଗାଡ଼ିରେ ବସ ।

ବିନୟେ ଭାଷିଲା ନ ବସିଲେ ମୁହିଁ

   ଚାକିରୀ ତା ସର୍ବନାଶ ।୧୫।

ଗାଡ଼ିରେ ବସେଇ ପଛରୁ ଠେଲିଲା 

   ମୋତେ ଲାଗୁଥିଲା ହସ ।

ସୁସ୍ଥ ଲୋକ ପାଇଁ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଦେଖି

    ଲାଗୁଥିଲା ପରିହାସ ।୧୬।

ଠେଲି ପେଲି ଆଣି ଫାଟକ ପାଖରେ

   ସସମ୍ମାନେ କଲା ବିଦା ।

ଅଣଚାଷ ବର୍ଷେ ଅନୁଭୂତି ମୋର

   ସ୍ମୃତିରେ ହୋଇଲା ଗଦା ।୧୭।

ବେଏସରକାରୀ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ସଂସ୍ଥା

    ନିୟମ କାନୁନ ଦେଖି ।

ଭାବୁଥିଲି  ବସି ମରିଗଲେ ଏଠି

   କେହି ନାହିଁ କାହା ସାକ୍ଷୀ ।୧୮।

ଶୁଣିଥିଲି କାନେ ଭାବୁଥିଲି ମନେ

   ଯମପୁରୀ ମେଡ଼ିକାଲ ।

ଶୋଷଣ ସହିତ କଷଣ ଏଠାରେ

   କରିଥାନ୍ତି କଲବଲ ।୧୯।

ମୂଲଚାଲ ନାହିଁ ପଇସା ନିଅନ୍ତି

   ପାଟିରୁ ଯାହା ବାହାରେ ।

ଚିକିତ୍ସା ସେମିତି ମିଛେ ଚାଲିଥାଏ 

  ରୋଗୀ ମରିଗଲା ପରେ ।୨୦।

ଧନୀ ଓ ଗରୀବ ମୂଲ୍ୟହୀନ ଏଠି

   ପଇସା ତାଙ୍କର ଲୋଡ଼ା ।

ଔଷଧ ପତର କିଣିବାକୁ ପଡେ

  ରୋଗୀ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ମଡା ।୨୧।

ଧନ୍ୟ ସରକାର ଧନ୍ୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ନୀତି

  ଧନ୍ୟ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟସେବା ସଂସ୍ଥା ।

ଶୀର୍ଷରେ ଦୁର୍ନୀତି ଶୋଷଣ ଏଠାରେ

   ବୃଦ୍ଧି କରେ ମୁଣ୍ଡ ବ୍ୟଥା ।୨୨।

ଜୋକ ପରି କର୍ମୀ ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଧର୍ମୀ

   ଦୁଇ ପଟେ ତାଙ୍କ ମୁହଁ ।

ପଇସା ପାଇଁ ସେ କାହାର ନୁହନ୍ତି

   ଜୀବନ ବି କିଛି ନୁହଁ ।୨୩।

ପଇସା ନୁହେଁ ତ ଶୋଷନ୍ତି ରକତ

   ଦୟାମାୟା ଛାଡି ଦେଇ ।

ତଥାପି ଅଶାନ୍ତି ବାଟ ଖୋଜୁଥାନ୍ତି 

   ଆହୁରି ଶୋଷିବା ପାଇଁ ।୨୪।

ଆହେ ଦୟାମୟ ବାରେ ବହି ଦୟା

   ସତ୍ ବୁଦ୍ଧି ତାଙ୍କୁ ଦିଅ ।

ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି କୂପଥରୁ ତାଙ୍କୁ 

  ସତ୍ୟପଥେ ଟାଣି ନିଅ ।୨୫।