ପ୍ରେମ ପ୍ରଚକ୍ଷୁ

ଆକର୍ଣ୍ଣ ଫଟା ଶଦ୍ଦ କେଉଁଠୁ ଆସୁଛି

ଓଃ କି ଦୁଷ୍ଟ ଏଇ ନାତି

ଦେଲା ମୋର ଚଶମାଟା ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା,

କ'ଣ ଯେ କରିବି ?

ଅଣ୍ଡାଳି ଅଣ୍ଡାଳି ଯିବାକୁ ପଡିବ ।

ଆରେ ! ଏ କି ଅନୁଭବ ?

ଅନେକ ଦିନର ଅଭୂଲା ସ୍ମୃତି ?

ନା ମୁଁ ଭୂଲ ଭାବୁଛି .....

ତାହାଲେ କ'ଣ ମୁଁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁଛି ?

କିଏ ....କିଏ ତୁମେ ?

ତୁମ ନାଁ କ'ଣ

ସୁମଧୁର ସ୍ଵର ଭାସି ଆସିଲା

ଚିହ୍ନି ପାରୁନ ? କାହିଁକି ବା ଚିହ୍ନିବ ?

ତୁମେ ତ ମୋତେ ପୁରା ପୁରି ଭୂଲି ଯାଇଛ ।

ନିଜର ବୋଲି ଭାବି ଥିଲେ କ'ଣ .....

ଆରେ ସତରେ ମୁଁ ବୁଢ଼ା ହୋଇଗଲିଣି

ଠଉରେଇ ପାରୁନି ।

ମୁଁ କଣ ବୁଢି ହୋଇନି ?

ମୁଁ ତ ତୁମର ସ୍ନେହ ବୋଳା କଥାକୁ ଭୂଲିନି ।

କଥା କଥାକେ ଆକଟି ଅଧିକାର ଜାହିର

କରି କୁହ, ତୁମ ଦେହ ଖରାପ ହେଲେ ମୁଁ

ସବୁଠାରୁ ବେଶି ଦୁଃଖି ହେବି ।

ଖାଦ୍ୟ ପାନୀୟ ରେ କେତେ ଖିଆଲ ରଖ ।

କୁହ , ଭୂଲି ଗଲ କି ?

ହଁ ହଁ ଟିକିଏ ଟିକିଏ ମନେ ପଡୁଛି ।

ଶୁଣିବାକୁ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଚି ।

ଏକାକୀ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଜୀବନ ସଂଘର୍ଷ .....

ମୁଁ ଜାଣେ ତେବେ ତ ......

ଗୋଟେ ବାହାନା କରି ତୁମ ପାଖକୁ ଚାଲି ଆସିଲି ।

ଏମିତି ଦିନ ଥିଲା

ନିଆଁ ଜଳା ଯୌବନ କୁ ନେଇ ନିନ୍ଦା ଅପନିନ୍ଦା

ଚିନ୍ତା ଥିଲା , ଯାହା ସମୟକ୍ରମେ ପରିସମାପ୍ତି ।

ତେବେ କହି ପାରିବ ?

ବୟସ ଢଳିଛି , ଜୀବନ ସଂଧ୍ୟା ଉପନିତ

ପକ୍ୱ ଧଳା କେଶ ଫୁର୍ ଫୁର୍ ଉଡ଼ି

ଶେଷ ସମୟର ସଂକେତ ଦେଲାଣି ,

ଚର୍ବଣ ଶକ୍ତି ହ୍ରାସ ପାଇ ଯୂଷ ପାନୀୟରେ ରୁଚି,

ଆଶା ବାଡି ଅନ୍ତିମ ସମ୍ବଳ ।

ତେବେ ଏବେ ବି ଏ ମନ .....

କାହିଁକି ଝୁରେ ଆପଣାର ଲୋକଙ୍କୁ

ପ୍ରେମର କ'ଣ ମୃତ୍ୟୁ ନାହିଁ ?

ଖୁବ୍ ଭଲ କଥା ଟିଏ କହିଲ ।

ଆଜି ମାଧବୀ କଥା ଭାରି ମନେ ପଡୁଛି ।

ସେ ଏମିତି ସୁନ୍ଦର ଯୁକ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଶ୍ନ

କରିବାକୁ ଭାରି ପସନ୍ଦ କରେ ।

ଆରେ , ପ୍ରେମ କଣ ରକ୍ତ ମାଂସ ଧାରୀ ଜୀବ,

ସେ ଚିର ଶାଶ୍ଵତ ଅମର ।

ତେବେ କ'ଣ ତୁମେ ମୋର ସେଇ

ପ୍ରିୟା ମାଧବୀ ?

ଏ କ'ଣ ମୁଁ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁନି ତ ?

ଏତେ ଦିନ ତୁମେ କେଉଁଠି ଥିଲ ?

ପରିସ୍ଥିତିର ଦାସତ୍ୱ ସ୍ବୀକାର କରି 

ତୁମ ଠାରୁ ମୁଁ ବିଚ୍ଛେଦ ।

ହେଲେ , କେବଳ ସ୍ଥାଣୁ ରୂପେ ...

ଥରେ ଆଲିଙ୍ଗନ କର

ଥରେ ସ୍ପର୍ଶ କରି ତୁମ ଆଗମନର 

ସଂକେତ ଦିଅ ?

ଭାରି ଭୟ ଲାଗେ ଏଇ ଦୁନିଆଁକୁ

ଏତେ ପ୍ରତାରଣା ସହିଛି ଯେ

ନିଜ ଉପରୁ ଭରଷା ଉଠି ଯାଇଛି ।

ନିଶ୍ଚୟ ଆଲିଙ୍ଗନ କରିବି ।

ତୁମେ ମୋର .... ତୁମେ ମୋର

ସେଇ ଅବୁଝା ପ୍ରେମିକ ......

ମୁଁ ତୁମ ଅଧୁରା ପ୍ରେୟସୀ ।

ମୁଁ ତୁମର ସାଥୀ ମାଧବୀ ,

ଆମର ମିଳନ ବାସ୍ନା ଭରା ଜୀବନ

ମହକି ଗୀତି କବିତାରେ ପରିଣତ ହୋଇ

ଜଗତକୁ ରଙ୍ଗିନ୍ କରି ଦେଉ .......

ଏତିକି ଚାହେଁ ।