ପ୍ରେମ ବୋଲି ଯାହା କହୁ

ଭାବଦରିଆରେ ଶରଧାର ଢେଉ 

      ପ୍ରେମ ବୋଲି ଯାହାକହୁ 

ଯେଥରେ ପାଇଛି ସୁଆଦ ତାହାର 

     ଭୁଲି କି ପାରିବ ଆଉ !

ମୁକୁଳିତ ହେଲେ ପ୍ରୀତିର କଳିକା 

      ମନ ହଜେ ମହକରେ 

ଉଡିଯାଏ କାଟି ବାରଣ ବନ୍ଧନ 

      ପ୍ରୀତିମଧୁ ଯହିଁଝରେ ।

ପୀରତିର ପଥଖସଡ଼ା ବହୁତ 

      ଖସିଯାଏ ତନୁମନ 

ନ ଲାଗଇ ଲାଜ ଲାଗଇ ମଉଜ 

     ଅପବାଦ ଅପମାନ ।

ଯାଉ ଜାତିକୂଳ ଯାଉ ବିଧରମ 

     ଦୁନିଆଁ ରହୁ ନ ରହୁ 

ପୀରତି ନଈରେ ଉଠିଲେ ଜୁଆର 

      କୂଳଲଙ୍ଘଇ ଚାହୁଁଚାହୁଁ !