ଷ୍ଟୋରୀମୀରର ଯେ ସେହି

ବାଜିଲାଣି ଶଙ୍ଖ ମଙ୍ଗଳ ମହୁରୀ

  ଉଇଁଲେଣି ନୂଆ ରବି

ପୂରୁବ ଆକାଶେ ଉଙ୍କିମାରିଲାଣି

  ସୃଜନର ନୂଆ ଛବି |

ଶିରାବଣ ନବ ବାରି ଧାରା ପରି

  ଜାଗରଣ ଆସେ ଝରି 

ସବୁରି ହୃଦୟେ ସ୍ପନ୍ଦନ ସାଜି ସେ 

  ହସୁଅଛି କିରିକିରି |

ଧୀରେ ଧୀରେ ପାଦ ବଢ଼ାଇ ଆଗକୁ

  ସୁନେଲି ସପନ ନେଇ

ସବୁରି ମନକୁ କିଣି ନିଏ ଯିଏ

  ଷ୍ଟୋରୀମୀରର ସେହି |

କେତେ ରୂପ ରଙ୍ଗେ ସଜାଏ ନିଜକୁ

 ନବବଧୂଟିଏ ପରି

ଅସୁମାରୀ ଆଶା ବୁଣିଦିଏ ମନେ

  ଭାବ ବିନିମୟ କରି |

ପରଶ ରେ ତା'ର ହରଷେ ଫୁଟିଛି.

 ସରସୀରେ ନୀଳ କଇଁ

ହଲି ହଲି ହସି କହେ ଧୀରେ ଧୀରେ

 ଆଜି କଥା କାଲି ନାହିଁ |

ଜଗାଇ ଦିଏ ସେ ସବୁରି ଅନ୍ତରେ

  ସୃଜନର ପ୍ରତିଶୃତି 

ସେହି ଜାଗରଣେ ଭରିଯାଏ ପ୍ରାଣେ

  ଲିଖନର ମନୋବୃତ୍ତି | 

 ନାନାଦି ଭାଷାର ଶବ୍ଦ ଗୁଞ୍ଜରଣେ 

 କେତେ ଯେ କବିତା ସୃଷ୍ଟି

ପ୍ରତିଭା ଚୟନ କରି ମାନପତ୍ରେ 

  ସଭିଁଙ୍କୁ କରନ୍ତି ତୋଷି 

କବି କବୟିତ୍ରୀ ପ୍ରାଣେ ସଞ୍ଜରିତ 

  ସୃଜନର ମହାମନ୍ତ୍ର

ଜଗାଇ ହୃଦୟେ ଅପୂର୍ବ ବାସନା 

  କରି କରାଏ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର |