ଆଖିର ଲୁହ

ବର୍ଷା ବରଷିଲେ ସିନା ନଈ ଟିଏ ହୋଇ ଯାଏ

କିନ୍ତୁ ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରିଗଲେ 

ତାକୁ ଓଠ ପିଇଯାଏ ।

ଅକୁହା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅଦେଖା ଲୁହ

ସବୁ କିଛି ମନରେ ମାରି ଦେବାକୁ ହୁଏ

ପାଣି ଠାରୁ ବି ସେ ମହଙ୍ଗା ପଡ଼ିଯାଏ ।

ସୁଖ ହେଉ କିମ୍ବା ଦୁଃଖ

ନୟନ ର ସାଥି ହୋଇ ଝରି ଝରି ଯାଏ

ଜାଣିନି ମୁଁ ସିଏ କେତେ ଝରୁଥାଏ ।

ଝରି ଝରି ମରିଯାଏ ମନ କହୁଥାଏ ଯେତେ

ଲୁଚି ରହିଥାଏ ସେ ନୟନ ରେ

ଧୋଇବାକୁ ମନର କୋହ

ନିରୋଳା ରେ ବସି ଲୁହ ନିଗାଡିଦିଏ ।

ଆଖିର ଲୁହ କୁ ଓଠ କେବେ ପର କରେନା

ଆଖି ଠାରୁ ଓଠ କେତେ ବା ଦୂର ।

ଅନୁତାପ ଅଭିମାନ ଅବସାଦ

ଏ ସବୁ ଲୁହ ର ଭାରି ନିଜର ।

କେତେବେଳେ ନିଃସଙ୍ଗ ର ଦୋସ୍ତି

ଶୈଶବର ଦୁର୍ବଳତା ଚପଳାମି ର ଶାସ୍ତି ।

ବହିଯାଏ ଲୁହ ଆଉ କିଛି ରହିଯାଏ

ପଲକ ର ଅନ୍ତର ରେ

ଓଠ ସିନା ତୁନି ହୋଇ ରହିଯାଏ

କିନ୍ତୁ ଲୁହ କିଛି କହିଯାଏ ।