ନୂଆବୋହୂ

ପହିଲି ଫଗୁଣ ସାଥେ କୋଇଲି କୁହୁ

ମୃଦୁ ମଳୟେ ଭାସି ଆସେ ବଉଳ ବାସ୍ନାର ଚିଟାଉ ।

ପାନ ପତ୍ରେ କିଏ ସିଏ ଲେଖି ଚାଲିଗଲା

ମଙ୍ଗଳ ଗୀତି ଗାନକୁ କଣ୍ଠେ ଉଚ୍ଚାରଣ କଲା ।

ବସନ୍ତ ଖବର ଦେଲା ଆସିବ ନୂଆବୋହୂ

ଚାହାଣି ରୁ ଝରି ପଡେ ତାର ମଧୁର ମହୁ ।

ରଙ୍ଗ ତାର ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାତରଙ୍ଗ ଭଳି ନିର୍ମଳ ପ୍ରାଣ

କେମିତି ଚଳିବ ପରଘରେ ସିଏ ନେଇ ନୂଆ ମନ ।

ଅଳତା ସିନ୍ଦୂର ପିନ୍ଧିଲେ ଦିଶେ ଦେବୀ ସ୍ୱରୂପ

ରୂପରେ ମୋହି ନେଇଯାଏ ତିନି ପୂର ଲୋକ ।

ଶେଯ ଛାଡ଼ି ଉଠେ ପୂରୁବରେ ଗଲେ ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟି

ଭଲ କରି ଘର ଦ୍ଵାର ପୋଛି ଦିଏ ଗୋବର ପାଣି ଛାଟି ।

ରୋଷେଇ କରେ ଯେବେ ସରଧାରେ ବଢି ତରକାରୀ

କୁହନ୍ତି ସଭିଏଁ ରୋଷେଇ ନୁହେଁ ଲାଗେ ଅମୃତ ପରି ।

ସ୍ନୋ ପାଉଡର ଲିପଷ୍ଟିକ୍ ରେ ତାର ନ ଥାଏ ମନ

ଅଳସ ବିଳାସ ରେ ଉଡାଏନି କେବେ କାହାର ଧନ ।

ମାଟିଘରେ ସୁଖ ତାର ପକ୍କା ଘର ଲୋଡ଼ି ନାହିଁ

ହାତ ତିଆରି ରୋଷେଇ ମନ ହୋଟେଲ ଯାଏ ନାହିଁ ।

ଏଣୁ ତେଣୁ ବହି ପଢ଼ି ମୁଣ୍ଡ କରେ ନାହିଁ ଖରାପ

କଳଙ୍କ ବିହୀନ ଅଟଇ ସେହି ଦରଦୀ କୋମଳ ହୃଦ ।

ତାରକା ସମ ଝଲସି ଉଠେ ସଭିଙ୍କ ମନ ଆକାଶରେ

ଲୁଚିଯାଏ କେବେ ଉଦିତ ସୂର୍ଯ୍ୟର ତିର୍ଯକ୍ କିରଣରେ ।