ବିରହୀଣି ରାଧେ

ବିରହିଣୀ ରାଧାରାଣୀ    ସଞ୍ଜ ନଇଁ ଗଲାଣି

     କାହିଁ ଝୁରୁ କଳା କାହ୍ନୁ

      ମଥୁରା ସେ ଗଲେଣି ।

ଆଉସେ ମଧୁର ସ୍ଵନ   କୁଞ୍ଜ  ବନେ ବାଜେନି

    କଦମ୍ବେ ନଫୁଟେ ପୁଷ୍ପ

    ବାସ ଆଉ ଛୁଟେନି ।

ସୁଖନାହିଁ ସକ୍ଷୀ ମେଳେ   ଯେଆନନ୍ଦ କୃଷ୍ଣ କୋଳେ

    ବିଶାଖା ଲଳିତା ବୋଲେ

    ତେଜିଲେ ମୋହନ ଛଳେ ।

କୂଳବଧୂ ଧର୍ମ ଭୁଲି   ବନେ  ଗମୁଥିଲି ବୋଲି

    ନିନ୍ଦା ଆଉ ଅପଯଶ

    କାଳିମା ଅଙ୍ଗେ ବୋଳି 

ବିରହ ବେଦନେ ତନୁ   କ୍ଷୀଣ ହୁଏ ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ

    ଶୀତଳ ପରସ ତଵ

   ଲଭିବିକି ଏହି ପ୍ରାଣେ ।

ଆରତ ଘେନହେ ରାଧାମୋହନ  କାହିଁକି କରିଛ ମାନ

      ଲେଉଟି ଆସ ଏଲଗ୍ନେ

        ହସି ଉଠୁ ମଧୁବନ ।