ଅଶ୍ରୁଲିପିରେ କବିତା

ରାସ୍ତା କଡର ଏକ ନୀରବ ପୋଷ୍ଟର ପରି,  

ମୁଁ ଚିତ୍କାର କରେ ବାରମ୍ବାର ।   

ଜୀବନର ଚିହ୍ନା ଯନ୍ତ୍ରଣା ମାନଙ୍କୁ, 

ବିଜ୍ଞାପିତ କରାଏ ନିଜ କବିତା ଭିତରେ ।

    

କିନ୍ତୁ ସେଇ ଦର୍ଦକୁ ସେଇ ମାନେ ହିଁ ପଢି ପାରନ୍ତି,  

ଯେଉଁମାନେ ଅଶ୍ରୁ ଲିପି ଜାଣି ଥାଆନ୍ତି ।

ଏକ ଲିପି, ଯେଉଁଥିରେ ଜୀବନର ଅକ୍ଷର ମାନେ,  

କେବଳ ହାସ୍ୟ ବର୍ଣ୍ଣମାଳାରେ ଶ୍ରେଣୀ ଭୁକ୍ତ ହୋଇ ନ ଥାନ୍ତି ।  

  

ଏହା ସତ, ମୋ କବିତା ଅସୁନ୍ଦରୀ ହୋଇପାରେ ତୁମପାଇଁ । 

କିନ୍ତୁ, ଅଶୋକ ବାଟିକାରେ, 

ସୀତାଙ୍କ ସେବା କରୁଥିବା ତ୍ରିଜଟା ପରି ସୁନ୍ଦରୀ, ମୋ କବିତା !

ଇନ୍ଦ୍ରର ରାଜସଭାରେ ନର୍ତ୍ତକୀ ମେନକା ପରି, 

ସୁନ୍ଦରୀ ନ ହୋଇପାରେ ମୋ କବିତା ,

କିନ୍ତୁ ,କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦୁଧ ପିଇଯାଉଥିବା 

ପୁତନା ପରି ସୁନ୍ଦରୀ ମୋ କବିତା !  

   

ମୋ କବିତା ଶାପଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇପାରେ,  

ଧନୁର୍ଦ୍ଧାରୀ ଅର୍ଜୁନ, ଵୃହନ୍ନଳା ହେଲା ପରି ।  

କିମ୍ବା, ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କର ବରପ୍ରାପ୍ତି କରି, 

ରକ୍ତବୀଜ ପରି ହୋଇ ପାରେ, ମୋ କବିତା,  

ପ୍ରତି ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁରେ, ନୂଆ ରକ୍ତବୀଜ ସୃଜନ ପାଇଁ ।

ଉଭୟ ଶାପଗ୍ରସ୍ତ ଓ ବରପ୍ରାପ୍ତ ବି ହୋଇ ପାରେ 

ଗୌତମର, ପଥର ଅହଲ୍ୟା ପରି !!

ମୋ' କବିତା ଲେଖାଯାଏ ଅଶ୍ରୁଲିପିରେ !