ହିରଣ୍ମୟ ପୁଲକ

ନିର୍ବାସ : ମୁକୁଳା : ନଙ୍ଗଳା :

ହୋଇପାରେ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ନାରୀଟିଏ । 

ଦେହକୁ ତା'ର ଗୁଡେଇ ରହିଛି ଆକାଶର ଶୂନ୍ୟତା  

ଚାରିପଟେ ପରସ୍ତ ପରସ୍ତ ଅନ୍ଧାରର ପ୍ରାବଲ୍ୟତା ।

ପାଦ ନଖରୁ ମସ୍ତକର କେଶାଗ୍ର

ତା' ସମଗ୍ର ଶରୀର ସମ୍ପଦରେ ଭରପୁର । 

ଅଥଚ ତାକୁ ଦେଖିଲେ ଲାଗୁଛି ଭୋକିଲା କାଶୀପୁର 

ସେ ଭୋଗ କରୁନାହିଁ କେବଳ ଭୋଗେଇ ହେଉଛି ।

କାମଂ ହିରଣ୍ମୟଃ ......... ଅତ୍ରାୟଂ ପୁରୁଷଃ । 

ଖସି ପଡେ ଖଟ ତଳେ ବକ୍ଷ - ବସ୍ତ୍ର ଏକ ହଂସ ।

ସ୍ଵାହା ରୁ ସ୍ଵା ହଟିଯାଇ ହାଃ ଟିଏ ହୁଏ ଉସ୍ଥାପିତ ।   

ଏକ ସ୍ୟୈଷ ........ ଅମୃତ ! ଅମୃତ ! ଉତ୍କଟ ଆନନ୍ଦ !  

ଭାବ : ବିଭାବ : ନିଶ୍ଚିହ୍ନ :

ଦୃଶ୍ୟ : ଦର୍ଶନ : ବିବର୍ଣ୍ଣ :

ସମ୍ଭୋଗ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ବାସନାର ଉପାସନା ପାଇଁ; 

ସେ ନିର୍ବାକ : ନିର୍ଭୋକ : ନିଶ୍ଚଳ :

ନିଡର : ନିଜଡ଼ : ଥର ଥର :

ତଥାପି ଚମ୍ପକ ଚେତନା ପାଇଁ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ତା' ଶୁଷ୍କ ଓଷ୍ଠ । 

କେଉଁ ଲମ୍ପଟ ଚୋଷୁଥାଏ ନିର୍ବିକାର 

ଥାନ : ଅଥାନ : ଥନ : ଆନଖ କେଶାଗ୍ରର 

ଅବିରତ ନିର୍ଝରିତ ଅମୃତ, ଦେଇ ଜଗନ୍ନାଥି ହସ ।

ଉନ୍ମାଦ : ପ୍ରମତ୍ତ : ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ : ବିମନ :

ବିମୁକ୍ତ ହଂସ କରେ ଉଲଗ୍ନ ଅଚ୍ୟୁତ ରାସ ।

ତା' ଦେହରେ ଗମ୍ ଗମ୍ ମେଘ, ହାଉଁ ହାଉଁ ବାଘ,

ସତେକି ଜୀବନ ବଂଚେ, ବଜାଇ ମୃଦଙ୍ଗ ହଟାଇ ମୁର୍ଦ୍ଦାର । 

ହାଃ କି ଆନନ୍ଦ .......

ଉଲଗ୍ନ କୁ ଉଲଗ୍ନ କରିବାରେ !

ଚିତ୍ କଣା ମସୃଣ ତ୍ଵକ୍ କୁ ଚର୍ବିଳ ଚଳୋର୍ମି 

ବୈଶାଖ ଝାଞ୍ଜିରେ ଆଉଟାଏ ସତ୍ତା ।

ତା' ପାଇଁ ଧୂ ଧୂ ଖରାବେଳ - ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାଲୋକ 

ଜହ୍ନର ଧାସରେ ସତେ ଅବା ଜଳେ ତା' ଶରୀର । 

କାମନାର ଚିକ୍ ଚିକ୍ ଇଲିସି ଛାଟି ପିଟି ହୁଏ

ବାସନାର ବାସ ପିନ୍ଧି ନାଚେ ଓ ନଚାଏ କାଳିସୀ ।

 

କଙ୍କାଳ : ପାଲିଙ୍କି : ପଲଙ୍କ : କଳଙ୍କ :

ପାରିଧି ଓ ମୃଗୟାର ମୋହରେ ବ୍ୟର୍ଥ ହୁଏ  

ମହାରାସର ଏକାଦଶ ଅଧ୍ୟାୟ ।

ଜଞ୍ଜାଳରୁ ଜଡତା ନା ଜଡତାରୁ ଜଂଜାଳ ?

ଅନ୍ଧାରକୁ କାନିରେ ବାନ୍ଧି ଅଣ୍ଟିରେ ଖୋସଣୀ କରି 

ଜିଇଁବାକୁ ପଡେ ପୋଛି ଦେଇ ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ସ୍ଵେଦ କିମ୍ବା ଅଶ୍ରୁ ।

ନିବିଡ଼ ଆଶ୍ଳେଷ : ନିଘଞ୍ଚ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ :

ଅବୋଧ୍ୟ ଅବୋଧ : ନିବଦ୍ଧ ଆରାଧ୍ୟ :

ଅଥଚ - 

ନିର୍ଲିପ୍ତ ନିର୍ଲେପ୍ୟ : ଆଲେଖ୍ୟ ଅଲେଖ !

ଚଲାଅ ହେ ପାର୍ଥ , ରଥଚକା

କେତେକ୍ଷଣ କିଏ କାହାର ସହିତ ?

ପ୍ରଣୟରୁ ସମର୍ପଣକୁ ବିଲୀନ ଯାଏଁ,

ଶରୀର ଗୋଟାକ ଯାକ ଝାଞ୍ଜ ମୃଦଙ୍ଗ । 

ଝୁଲଣରେ ଝୁଲି ଝୁଲି ଚାଲିଥାଉ ଝାମୁଯାତ୍ରା ।