ଭଣ୍ଡ

ପିନ୍ଧନ୍ତି ଗେରୁଆ ଖାଆନ୍ତି ଅରୁଆ 

    ମଥାରେ କାଟନ୍ତି ଚିତା 

ହୋଇ ମଞ୍ଚାସିନ ଦେଇ ପ୍ରବଚନ 

   କରନ୍ତି ଆଇଁସ ଚିନ୍ତା ॥

    

ଦିବାଲୋକେ ମଠ ମନ୍ଦିରେ ନିବାସ 

    ବିଛେଇ ଦରି ଆସନ 

ରୁହନ୍ତି ରାତିରେ ଶୀତତାପ ଘରେ 

    ପଲଙ୍କ ବିଳାସ ପୂର୍ଣ୍ଣ ॥

    

ଗୋଚରେ ଗୋରସ ପିଇ ଫଳ ରସ 

   ଖାଆନ୍ତି ସାତ୍ତ୍ଵିକ ଖାଦ୍ୟ 

ଅଗୋଚରେ ମାଛ ଅଣ୍ଡା ମାଂସ ସଙ୍ଗେ 

   ପାନ କରିଥନ୍ତି ମଦ୍ଯ ॥

    

ବାହ୍ୟ ଆଚରଣ ମଧୁର ଵଚନ 

   କରେ ଜନମନ ତୋଷ 

ଭିତର ସ୍ୱରୂପ ଭରା ପାପ ପଙ୍କ 

  ହୃଦେ ହଳାହଳ ବିଷ ॥

   

ନାରୀଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଭଗ୍ନୀ ମାତୃ ସମ 

   ସମାଜ ଜାଣିବା ପାଇଁ 

ଭିତରେ କାମୁକ ଭାବ ତାମସିକ 

   କାମିନୀ ପଛରେ ଧାଇଁ ॥ 

   

କହନ୍ତି ଵଚନ ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଧନ

   କାଞ୍ଚନରେ ଥାଏ ମନ 

ଉପରେ ସାଧୁତା ଭିତରେ ଶଠତା 

   ଚୋର ତସ୍କରଠୁ ହୀନ ॥

   

ପିନ୍ଧି ଦୁଇ ମୁଖା ଦେଇଥାନ୍ତି ଦେଖା 

    ଉପର ଭାରି ସୁନ୍ଦର 

ପ୍ରଖର ମଗଜ କରନ୍ତି ପୟୋଗ 

   ଭିତରକୁ କଦାକାର ॥

   

ଏହିପରି ଲୋକ ସାଧୁ ପଦବାଚ୍ୟ 

  ନୁହେଁ କେବେ ସମାଜରେ 

ଭଣ୍ଡ ନାମେ ଗଣା ପଡ଼ନ୍ତିନି ଜଣା 

   ରହିବା ତାଙ୍କଠୁ ଦୂରେ ॥