ସିଧାକଥା କବିତା-122 : ଛୋଟ ନୁହେଁ ହୀନ -ଡକ୍ଟର କୃତ୍ତିବାସ ନାୟକ

ପଦେ କଥାରେ ବଡ଼ ସମସ୍ୟା ଝଗଡ଼ା ହୁଏ ଦୂର,

ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ଦିଏ ଆଘାତ ବନ୍ଧୁକୁ କରେ ପର |

ଟିକେ ହସରେ ଅଜଣା ଲୋକ ହୋଇଯାଏ ନିଜର,

ନଖେ ଔଷଧ ପୁରୁଣା ରୋଗ ଯନ୍ତ୍ରଣା କରେ ଦୂର |

ଟିକିଏ ସେବା ଟିକିଏ ଦେବା ମନରେ ରହିଯାଏ,

ଆହା କି ବାହା ଶବ୍ଦରେ ପୁଣି ମନ ଉଚ୍ଚାଟ ହୁଏ |

କାହାର ହାତ ଛୁଆଁରେ ଟିକେ ହୃଦୟ ଉଠେ ଥରି,

ଠୋପାଏ ବିଷ ବିରାଟ ଜନ୍ତୁ ହାତୀକୁ ପାରେ ମାରି |

ବକଟେ ଛୁଆ ବଡ଼ ହୋଇଲେ ଦେଶ ଶାସନ କରେ,

ଭୂତାଣୁ ରୂପ କ୍ଷୁଦ୍ର ହେଲେ ବି ସଂସାର ତାକୁ ଡରେ |

ଟିକିଏ ମିଛ ଗୁଜବ କଥା ବଡ଼ ବିପଦ ଆଣେ,

ଟିକେ ସନ୍ଦେହ ଥିଲେ ମନରେ ଦୁଃଖ ଆଡ଼କୁ ଟାଣେ | 

ଅତୀବ କ୍ଷୁଦ୍ର ମଞ୍ଜିରୁ ପୁଣି ବାହାରେ ବରଗଛ,

ଟିକିଏ ସତ୍ୟ ଥିଲେ କଥାରେ ଧରି ପକାଏ ମିଛ |

ଅଣୁଅସ୍ତ୍ରରେ ପ୍ରଚୁର ବଳ କରିପାରିବ ଧ୍ୱଂସ,

ପରମାଣୁରୁ ମିଳୁଛି ଶକ୍ତି ଅନ୍ଧାର କରେ ନାଶ |

ଅତି ସାମାନ୍ୟ କ୍ଷୁଦ୍ର ଜୀବାଣୁ ନେଇ ପାରୁଛି ପ୍ରାଣ,

ରୂପ ଆକାର ପ୍ରକାର ଦେଖି ମଣିବା ନାହିଁ ହୀନ |