ଅପମାନ

ଶବ୍ଦ ସବୁ ଭ୍ରମିତ ହୁଏ

            ଇଙ୍ଗିତ ଗୁଡିକ ନିୟନ୍ତିତ ନ ଥାଏ

ବାକ୍ ଯନ୍ତ୍ରରେ ଲଗାମ ଲାଗି ପାରେନା

              ମନର କ୍ଷୋଭ ଭାଷାରେ ବଦଳେ

ସବୁ ଅଙ୍କାବଙ୍କା କଥା ଗୁଡିକ

               ବନ୍ଧୁକର ଗୁଳିପରି ଫୁଟି ଯାଏ

ଆଶାତୀତ ପ୍ରଶ୍ନବାଣରେ

              ଶିରାଧମନୀ ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଯାଏ ।

ବେଳେବେଳେ ........

               ଶବ୍ଦର ଆବଶ୍ୟକତା ନ ଥାଏ

ଏମିତି କିଛିଭୂଲ ନିଜଦ୍ଵାରା

                 ବା ନିଜ ଲୋକଦ୍ଵାରା ହୁଏ

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ପ୍ରଘଟିତ ବି ହୁଏ

             ଅଣ୍ଟି ନିଆଁକୁ ନା ଲୁଚାଇ ବି ହୁଏ

ଭିତରେ ଭିତରେ ଅସ୍ତିମଜ୍ଜା ସବୁ

            ପାଉଁଶ ପାଲଟି ଯାଇ ଥାଏ

 ଲାଭ କଣ ଏ ପାର୍ଥିବ ଜୀବନ

                     ଯେଉଁଠି ନଷ୍ଟ ପ୍ରାୟ ଆତ୍ମସମ୍ମାନ

ଛାତିଭରା କୋହ ଆଖିଭରା ଲୁହରେ

ଜର୍ଜରିତ ଏ ଜୀବନ ପାଇ ସର୍ବ ସମ୍ମୁଖ ଅପମାନ।।