ମୋହ

ଚିତ୍ତ ବିକଳତା ଅଟେ ପରା ମୋହ

ଅତି ଚିନ୍ତାରୁ ଯା' ହୁଏ ଉତ୍ପନ୍ନ

କିଂକର୍ତ୍ତବ୍ୟବିମୂଢ଼ତା ବୋଧେ

ଚେତନ ହୁଅଇ ଚେତନାଶୂନ୍ୟ ।

ମୋହମାୟା ଘେରା ସଂସାର କୂପରେ

ପଡ଼ି ଛଟପଟ ନର ଲକ୍ଷଣ

ପାରିନଥିଲେ ବି ନିଜକୁ ନିବାରି

ନର ଦେହୀ ଶ୍ରୀରାମ ଭଗବାନ ।

ଶ୍ୟାମଘନଙ୍କର ମୋହନ ବଂଶୀର 

ମୂର୍ଚ୍ଛନାରେ ଥିଲେ ଗୋପୀ ମୋହିତ

ଚାଖି ଭାବରସ ହୁଏ ବିମୋହିତ

ଚକାବଦନକୁ ଅନାଇ ଭକ୍ତ ।

ମୋହ ଜାଲଟିକୁ କାଟି ଉଡିଯିବା

ମନ ପକ୍ଷୀ ପକ୍ଷେ ନୁହେଁ ସମ୍ଭବ

ଧୀରେଧୀରେ ଚିତ୍ତ କେବଳ ଶୋଧନେ

କେଉଁ ଜନ୍ମେ ପଦ୍ମଲାଭ ବି ଲାଭ ।

ମୋହ କୂପେ ପଡ଼ି ଦୁଃଖ କ୍ଳେଶ ବରି

ଭୁଲଇ ମାନବ ମୁକତି ପଥ

ଚେତନା ଜଗାଇ ଏଥିରୁ ବାହାରି

ହୋଇପାରେ କେହି ବି ବୋଧିସତ୍ତ୍ବ ।

ଭବ ମୋହେ ଥାଇ ମୋହିତ ନହୋଇ

ସାଜନ୍ତା କେହି ରାଜର୍ଷି ଜନକ

ଦୁନିଆ ବୁକୁରେ ତାହାର କରମ

ନବ ଦିଗନ୍ତର ନବ ଆଲୋକ ।

ମୋହେ ଘାରି ହୋଇ କି ଲାଭ ମିଳଇ

ଯେବେ ନ ହୋଇଲା ତା' ଐଶ୍ୱରୀୟ

ତାଙ୍କ ଐକାନ୍ତିକ ପ୍ରେମରେ ପତିତ

ହେଲେ ସିନା ଜୀବ ତୋଳିବ ଜୟ ।