ମୋ ଗାଆଁ ଆମ ସଂସ୍କୃତି

ପାହାଡ଼ ମଥାରେ ସୂରୁଜ ଉଇଁଲେ

     ମୋ ଗାଆଁ ସୁନେଲି ଦିଶେ,

ଗାଆଁ ମନ୍ଦିରର ଚୂଡାରେ ପହିଲି

     ରଙ୍ଗ ମୁରୁଜ କି ବିଞ୍ଚେ |

ଗାଆଁ ଠାକୁରାଣୀ ମନ୍ଦିରେ ଶୁଭଇ

     ସକାଳ ଆଳତୀ ଘଣ୍ଟି,

ପିଲାଙ୍କ ଖେଳରେ ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡଧୂଳି

     ଉଡେ ଉପରକୁ ଉଠି |

ପୋଖରୀ ତୁଠରେ ଗାଆଁ ମାଇପିଙ୍କ

     ସଂସାର ଯାକର କଥା,

ତେଲ ହଳଦୀକୁ ମାଖୁ ମାଖୁ ଦେହେ

     ଖିଅ ଲମ୍ବାଏ ଯେ ନଥା |

ଚାଷୀଭାଇ ହଳ ବିଲକୁ ନେଲାଣି

     କଟର କଟର ଶୁଭେ,

ଗାଈଆଳ ଟୋକା ଡାକ ଶୁଭିଲାଣି

     ଗୁହାଳୁ ଗାଈ ଫିଟିବେ |

ପର୍ବ ପର୍ବାଣୀରେ ଦାଣ୍ଡ ଅଗଣାକୁ

     ଗୋବରରେ ଲିପି ପୋଛି,

ଗାଆଁ ସୀମନ୍ତିନୀ ମନ୍ଦିରକୁ ଯାଏ

     ଏ ପରା ଆମ ସଂସ୍କୃତି |

ଧନୁ ସଂକ୍ରାନ୍ତିରେ ଧନୁ ମୁଆଁ ବଣ୍ଟା

     ଅଘିରା ପୁନେଇଁ ଅଘି,

ଶିବରାତ୍ରି ସାରା ଜାଗର ଜାଳଇ

     କୁଆଁରୀ ବର ଯେ ମାଗି |

ରଜ ଦୋଳି ଖେଳ ରଜ ଗୀତ ସାଥେ

     ଶିହରେ କୁଆଁରୀ ମନ,

ବାଗୁଡ଼ି ଖେଳରେ ନିଶା ଲାଗିଥାଏ

     ବାଜିମାତରେ ଯୁଆନ |

ଏ ଗାଁ ମାଟିରେ ଏନ୍ତୁଡିର ନିଆଁ

     ଜଳିଥିଲା ଦିନେ ମୋର,

ଗାଆଁ ମଶାଣିରେ ଜଳିଯିବ ଦିନେ

     ମାୟା ତେଜି ଏ ଶରୀର |

ଗାଆଁର ମମତା ମାଆର ସେନେହ

     ପ୍ରୀତିଭରା ଏ ବନ୍ଧନ,

ଭୁଲିହୁଏ ନାହିଁ ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ

     ସ୍ୱର୍ଗ ସତେ ଚିର ଦିନ |

ମାଟିର ବୈକୁଣ୍ଠ ସତେ କି ସେ ପୁର

     ସର୍ବଦା ଅମୃତ ଝରା,

ଭୁଲି ହୋଇଯାଏ ସକଳ ଯାତନା

      ସେ ମାଟି ପରଶେ ପରା |