ଗାଁର ମହକ୍

ଗାଁ ମାଟିର୍ ପାଏନ୍ ପବନ୍

      କେତେ ବଢିଆ ଲାଗ୍ ସି

ଅଫିସର୍ ହେଉକି ଖଟିଖିଆ ହେଉ

    ନିଜର୍ ଗାଁ କେସ୍ୱର୍ ପକାସି ।

ଛୁଆ ଦୀନର୍ ଲୁକ୍ ଲୁକାନି

        ନାଇଁ ହେଉଛେ ଭୁଲି

ଆମ୍ବ୍ ତେନ୍ତେଲ୍ କେନ୍ଦୁ କେତେ

         ଖାଏସୁଁ ବୁଲି ବୁଲି ।

ଗାଧିଗଲେ ସେ ଲେଙ୍ଗ୍ ଟି ମରା

         ସ୍ୱର୍ ପଡୁଛେ ବେଶି

ଟୁରୁ ପାନ୍ କେ ବର୍ଡା ଘୁଡେଇ

       ଖାଏସୁଁ କେତେ ହଁସି ।

କିଏ କହେସି ଦେଖ୍ ତ ମୋର୍

    ଟୁଣ୍ଡ୍ କେତେ ଲାଲ୍ ହେଲାନ

ଆର୍ କିଏ କହେସି ରବେ ବସି ଦେଲିଯେ 

ପେଣ୍ଟ୍ ଫାଟିଗଲାନ ।

ସ୍କୁଲ୍ ଗଲେ ସାର୍ ଆଜ୍ଞା

     ପଚାର୍ ସନ୍ କେତେ ପ୍ରଶ୍ନ

ମୁଡ୍ କେ ଖୁଜେଇ ଡରେଁ ମୁଇଁ

        ଠିଆ ହେଇ ଥିସିନ ।

ପଡି ଯାଏସି ମାଡ୍ ଯେ ମାଡ଼୍

     କେତେ ନାଇଁ କେତେ ଭାଇ

ଘର୍ କେ ଆଏଲେ ସୁନା ଧନ ବୋଲି

    କହେସି ମୋର୍ ବୁଢି ଆଇ ।

ଛୁଟି ହେଲେ ଆମେ ସବୁ ଯାକର୍

        ବନ୍ଧ୍ କେ ବୁଲି ଯାଏସୁଁ

ତାନା ନାନା ଗିତ୍ ଗାଇକରି

     ମନ୍ କେ ଆମର୍ ବୁଝାସୁଁ ।

ଦୁଃଖ୍ ସୁଖ୍ ସହି ସବୁ ଯାକର୍

           ହେଲୁଁ ଆମେ ବଡ୍

କିଏ କଲା ଚାକିରି ତ

      ଆରୁ କିଏ ଧଇଲା ହଲ୍ ।

ନୂଆଁଖାଇ ହେଲେ ସବୁ ଯାକର୍

         ଭେଟ୍ ପଡ୍ ସୁଁ ଆମେ

ହଁସି ହଁସି କରି ଗଡି ଯାଏସୁଁ

  ପଛର୍ କଥାକେ ପକେଇ ମନେ ।

କିଏକହେସି ହଏବ ଚମ୍ ରୁ ଟେଙ୍କାରୁ

        କେତେ ଖେଚଡ୍ ହେସୁଁ

ସକାଲ୍ ପାଏଲେ ଯିଏଯାହାର୍ ବାଟେ

       ଲୁହ ଝରେଇ ଯାଏସୁଁ ।