ଏଇ ସମାଜ

ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରିବାକୁ ଯାଇ

ହେଲୁ ଯଦି ଆମେ ଦୋଷୀ,

ଭୟ ନାହିଁ ସତେ କହୁ ଯିଏ ଯେତେ

ମିଳୁ ଦଣ୍ଡ କିମ୍ବା ଫାଶୀ I

ଆମେ ତୋ ଆଜିର ନୂଆ ଯୁବ ପିଢ଼ି

ଜାଣିନାହୁଁ ବେଶି କିଛି,

ବାପା ମାଆଙ୍କର ସଂସ୍କାର ସ୍ନେହରେ

ସବୁ ଶିଖେଇ ଦେଇଛି I

ଯାହାର ସ୍ୱାର୍ଥରେ ସିଏ ତୋ ଭଦ୍ରାମି

ସ୍ୱାର୍ଥ ସରିଗଲେ ପର,

ଅସହାୟ ବେଳେ ସାହାର୍ଯ୍ୟ ଲୋଡ଼ିବେ 

କେହି ନୁହେଁ କାହାର I

ଦରଦି ବନ୍ଧୁର  ଏଇ ଦୁନିଆରେ

ଅଭାବ ନାହିଁ ତୋ ସତେ,

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁତ ଚାହେଁ ସବୁବେଳେ

ମିଳୁ ମୋତେ ତା ଦୁଃଖ ଯେତେ I

ଲିଭି ଯାଉଅଛି   ସେଇ ପ୍ରେମଭାବ

ବିଶ୍ୱାସର  ଗତିଧାର,

ମିଳୁଥାଏ ସତେ ଯେତେ କର୍ମ କଲେ

ଭଲ ମନ୍ଦ  ଅବିଚାର I

ଅନ୍ୟ ଅମଙ୍ଗଳ  ଚିନ୍ତା କାହିଁ ପାଇଁ

କରିବୁ ନିଜର ସ୍ଵାର୍ଥେ,

ଯାହା ମିଳିଅଛି  ସେତିକିରେ ଖୁସି

କର୍ମ କରି  ନିଜ ପଥେ I