ସ୍ମୁତି ଅର୍ଘ୍ଯ

ନଶ୍ବର ଶରୀର ସିନା ଗ୍ରାସିଲା ଶ୍ମଶାନ 

ଯଶୋଦେହ ତୁମ ହେ ପ୍ରଜ୍ଞାପୁରୁଷ 

ସଦା ଚିର ଅମଳିନ ।

ଆହେ ରୂପକାର ପ୍ରିୟ କଥାକାର

   ପ୍ରହରୀ ତନ୍ଦ୍ରାଲୋକର 

ଶ୍ରଦ୍ଧାଶୀଳ ତୁମ ବିରଳ ବ୍ଯକ୍ତିତ୍ବ 

   ଚିଠି ଶେଷ ବସନ୍ତର।

ବାଗ୍ମୀ ଦାର୍ଶନିକ ହେ ପ୍ରଜ୍ଞାପୁରୁଷ 

  ଅପ୍ରତିଦ୍ଵନ୍ଦୀ ଲେଖକ 

ସାହିତ୍ୟ ଜଗତେ ଚିର ପରିଚିତ 

  ସାରସ୍ବତର ସାଧକ ।

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ପ୍ରତିଭା ଅଧିକାରୀ ହୋଇ 

   ଅମୃତ ଫଳ ଚଖାଇ

କାହା ଇଶାରାରେ ଚାଲିଗଲ ତୁମେ

   ଲୁହ ସାଗରେ ଭସାଇ ।

କୋଟି ହୃଦୟର ଜୀବନ ଜିଜ୍ଞାସା 

   ଥିଲ ପ୍ରଜ୍ଞା ପ୍ରଦୀପିକା

ନବ ଉତ୍କଳର ସୁଯୋଗ୍ଯ ସନ୍ତାନ 

   ସ୍ତବକ ର ସ୍ମରଣିକା ।

ଆଧ୍ଯାତ୍ମିକ ଧାରା ଦିବ୍ୟ ଚେତନାର 

   ଦୀପ ଶିଖା ଥିଲ ତୁମେ

ଦର୍ଶନ ରେ ଭରା ଜୀବନର ମାର୍ଗ 

   ଦୁର୍ଲଭ ଏ ଧରାଧାମେ ।

ଧୂମାଭ ଦିଗନ୍ତ, ଦୂର ଦୂରାନ୍ତର

   ଅବୋଲକରା କାହାଣୀ

ଆରଣ୍ୟକ ଆଉ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଅଭିସାର 

   ଥିଲା ସେ'ତ ମୁକ୍ତାମଣି ।

ଆହେ ଦିଗଦର୍ଶକ ବିଜ୍ଞ ସାହିତ୍ୟିକ

   ପଦ୍ମଶ୍ରୀ ପଦ୍ମଭୂଷଣ 

ଚିର କାଳ ପାଇଁ କୋଟିଜନ ମନେ

   ତୁମେ ଯେ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ ।

ସାହିତ୍ୟ ଆକାଶେ ଉଜ୍ବଳ ଜ୍ଯୋତିଷ୍କ 

   ତୁମେ ଜ୍ଞାନ ଶିରୋମଣି  

ଶବ୍ଦର କୋଣାର୍କ ତୋଳି ଦେଇଗଲ 

    ପ୍ରଥିତୟଶା ବିନ୍ଧାଣି ।

ସମୁଦ୍ର କ୍ଷୁଧାରୁ ଆରମ୍ଭ କରିଲ 

   ପ୍ରଥମ ଗଳ୍ପ କାହାଣୀ

ଅଲିଭା ସ୍ବାକ୍ଷର ବାଲ୍ଯ ସ୍ମୁତି କଥା 

   ସୃଜିଲ ମନକୁ ଜାଣି ।

ଭିନ୍ନ ମଣିଷ ଓ ଅରଣ୍ଯ ଉଲ୍ଲାସ

  ଆବୁପୁରୁଷର ଗାଥା

 ଅଦୂର -ବିଦେଶ ଭାରତ ଆତିଥ୍ଯ 

   ଶତକର ଉପକଥା ।

ସାହିତ୍ୟ ଜଗତେ ସୁନାମ ଅର୍ଜିଲ

  ଦୀପ୍ତି ମନ୍ତ ଆଭା ହୋଇ 

କାଳର କବଳେ ମହା ନିଦ୍ରାଗଲ 

  ସ୍ତବ୍ଧ ତୁମେ କରି ଦେଇ ।

କେତେ ସମ୍ମାନ ରେ ସମ୍ମାନିତ ହେଲ

  ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖର ଯାଇ

ବୀଣାପାଣି ଙ୍କର ଥିଲ ବରପୁତ୍ର

  ବିଷ୍ଣୁଶର୍ମା ରୂପ ନେଇ ।

 କୋଟି ପ୍ରଣିପାତ କରୁଛି ଚରଣେ

  ଭକ୍ତି ଶ୍ରଦ୍ଧାଞ୍ଜଳିଦେଇ 

ହେ ପୁଣ୍ଯାତ୍ମା ତୁମେ ଆଉ ଥରେ ଆସ

   ବାଗ୍ମୀ ଲେଖକ ଟେ ହୋଇ ।