ମାଆ-ବାପା

ପରିବାରରେ ବାପା ଓ ମାଆ ଶିବ-ପାର୍ବତୀ ପରି, 

ଆମରି ଦୁଃଖ-ସୁଖରେ ତାଙ୍କ ବୟସ ଯାଏ ସରି ।

ମାଆ ଆମର ଗର୍ଭ ଧାରିଣୀ ସକଳ ଅଳି ସହେ,

ବାପା ଆମର କଷଣ ସହି ପଥର ହୋଇରହେ ।

ମାଆ କୋଳଟି ଭାରି ନରମ ବାପାଙ୍କ ହାତ ଟାଣ,

ମାଆ ଖୁଆନ୍ତି ବାପା ପଢାନ୍ତି ଜାଣି ଆମର ମନ ।

ମାଆ ଓଢଣି ବାପା ଗାମୁଛା ପୋଛିଦେଇ ମୋ ମୁହଁ,

ମାଆଙ୍କ ଲୁହ ବାପାଙ୍କ ଝାଳ ଦେଖିପାରେ କେ କୁହ ?

ମାଆ ଆମର ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ ବାପା ତ ଚିରଗୁରୁ,

ବିପଦ ବେଳେ ଦୁଃଖ ଆସିଲେ ମାଆଙ୍କ ନାମ ଧରୁ ।

ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଲେ ଆସେ ପାଟିରେ ବଳେ ବାପାଙ୍କ ନାମ,

ମାଆଙ୍କ ପାଇଁ ଆମେ ତ ଧନ ବାପାଙ୍କ ପାଇଁ ମାନ ।

ସରଗଠାରୁ ଉଚ୍ଚ ମୋ ମାଆ ଧରିତ୍ରୀଠାରୁ ଭାରୀ,

ବାପା ମୋ ଧର୍ମ ପରମତପ ଦୁଃଖେ ଜୀବନ ତରୀ ।