କବିତା : ଆମରି ମାଆ

ଯେଉଁ ଦେବୀର ମନ୍ଦିର ନାହିଁ ସେହି ଦେବୀ ତ-ଆମରି ମାଆ,

ଯେଉଁ ନଦୀର ଜଳ ପବିତ୍ର ସେହି ନଦୀ ତ-ଆମରି ମାଆ |

ଯେଉଁ ପର୍ବତ ସବୁଠୁଁ ଉଚ୍ଚ ତା'ଠାରୁ ଉଚ୍ଚ-ଆମରି ମାଆ,

ଯେଉଁ ଫଳରେ ମଧୁର ଜଳ-ନଡ଼ିଆ ଗଛ-ଆମରି ମାଆ |

ଆକାଶ ପରି ବଡ଼ ଯା' ହୃଦ ଅମୃତ ଝରା-ଆମରି ମାଆ,

ଗୋମାତା ପରି ଭାରି ଉଦାର ମଧୁରେ ଭରା-ଆମରି ମାଆ |

ଯେଉଁ କଥାଟି ସବୁଠୁ ମିଠା ସେକଥା କହେ-ଆମରି ମାଆ,

ଧରିତ୍ରୀଠାରୁ ବହୁ ଅଧିକ ଜଞ୍ଜାଳ ସହେ-ଆମରି ମାଆ |

ଦୀପାହୋଇ ସେ ଆଲୋକ ଢାଳି ଅନ୍ଧାରେ ରହେ-ଆମରି ମାଆ,

ଅଭାବବେଳେ ଆମକୁ ଖୋଇ ଉପାସେ ଶୁଏ-ଆମରି ମାଆ |

ସକଳ ତୀର୍ଥ ତା'ର ଚରଣେ ଜାଣେନା ନିଜେ-ଆମରି ମାଆ ,

ଆମରି ଘର ସଂସାର ପାଇଁ ସେବାରେ ହଜେ-ଆମରି ମାଆ |

କରୁଣାମୟୀ ମମତାମୟୀ କ୍ଷମାଦାୟିନୀ-ଆମରି ମାଆ,

ଅନ୍ନପୂର୍ଣ୍ଣା ସେ ଘରେ ଘରଣୀ ଶିକ୍ଷାଦାୟିନୀ-ଆମରି ମାଆ |

ପଣତ ଢାଙ୍କି ରଖେ ଆମକୁ ସୁରକ୍ଷା ଦିଏ-ଆମରି ମାଆ,

କାହାର ଦୁଃଖ ସହି ପାରେନା ଛାନିଆଁ ହୁଏ-ଆମରି ମାଆ |

ସକଳ ଶକ୍ତି ତା'ଠାରେ ଠୁଳ ପ୍ରକୃତିରାଣୀ-ଆମରି ମାଆ,

ଜୀବ ଜୀବନ ଜଗତନାଥ ମଥାର ମଣି-ଆମରି ମାଆ |