ଓଡିଶାର ତିରିଶି ଜିଲ୍ଲାକୁ ନେଇ କବିତାଟିଏ

ବୁଲୁଥିଲେ ଗାଆଁ ସାରା

ତୁମେ ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନ

ପରିବେଶ ଆଜି ହେଲାଣି ପ୍ରଳୟ ବାୟୁ ମଣ୍ଡଳରେ ଓଜୋନ ବଳୟ । ଜଂଗଲ ହେଲାଣି ପଡିଆର ରୂପ ଶୀତର ଗଲାଣି ପୂରୁବ ପ୍ରକୋପ ।

କହିଥିଲି କେତେ କଥା ତୁମକୁ ମୋ ଅବୁଝା ଆଖିରେ ତୁମ ଆଖି ଚିହ୍ନିଲାନି ଭାଷା ଯେତେ ଅବ୍ୟକ୍ତ ଆଖିରେ ।

ଧନ୍ୟ ତୁମେ କବି କଲମ ମୁନରେ ଆଣି ପାର ତୁମେ କ୍ରାନ୍ତି, ପଦରେ ପଦରେ ନିଆସି ମନରେ ଭରି ପାର ପୁଣି ଶାନ

ଅତୀତର ସେଇ ବିମଣ୍ଡିତ ପୀଠ ଉଚ୍ଚ କରେ ପରମ୍ପରା ଅମ୍ଳାନର କୀର୍ତ୍ତି ଗୌରବ ସ୍ମାରକୀ ଶୋଭାପାଏ

ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ମୋର ସଂସାର ରସୁଖ ପାଇଛି ବହୁତ ସୁଖ, ଫେରାଇ ନିଅହେ ଅଫେରlରାଇଜେ

ରାତି ପାହି ଯିବ ନାଟକ ସରିବ ଖାଲି ପଡେ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଆଉଟା ରଙ୍ଗରେ ଦେହ ଜଳିଗଲେ ବୁଝା ଯାଏ ହୀରା କାଚ ।

ଭବିଷ୍ୟତ ହୋଇ ଯାଉ ଅନ୍ଧକାର କଣ ମିଳିବ ମୋତେ ନାଁଟି ମୋର ଶିଳା ପରେ ଲେଖା ଥିଲେ ଛାତି ମୋ ଫୁଲି ଉଠେ ସ

ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ସଂଜ୍ଞା ଜାଣି ନାହିଁ ମୁହିଁ ପାରିବ ତ ଦବ କହି ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ଭାଷା ନୁହେଁ ହେ ସହଜ ଅଟେ ଏକ ମୋ

କବି

ମହାଶୂନ୍ୟେ ସତେ ଯିବକି ମିଳେଇ ମୂଲଚାଲ ପରା କିଛି ସରିନାହିଁ !

ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟକୁ ମାନବ ପ୍ରକୃତି ଦେଇଥାଇ ହୃଦୟରୁ ସ୍ଵୀକୃତି ଆତ୍ମାର ମିଳନେ ସଜାଏ ସୁହାଗେ ଚିର ସୁନ୍ଦର

ପାଚିଲା ଧାନ କ୍ଷେତ.....

ବସି ଖାଇଲେ ନ ବାଲି ସରେ ଏହା ଯେ ସତ୍ୟ ଭୁଲି ଯାଅ ନାହିଁ ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ।।

ପ୍ରଭୁ ହାତ ଧରି

ବିଭୁ ପାଦ ପଦ୍ମେ ସମର୍ପିତ ପ୍ରାଣେ ଆସକ୍ତି ଛାଡିବା ଆମେ ମିଛ ଭକ୍ତି ଛାଡି ଭାବରେ ଭଜିବା ଜଗତର ନାଥ ନ

ଗ୍ରାମ ପରିବେଶେ କିଆ କେତକୀ ସହିତ ବାଡ଼ି ବଗିଚାରେ ଜୁଇ ଯାଇ ପାରିଜାତ। ଲଗାଇ ଆମେ ରଖିବା ପରିବେଶ ସୁସ

ରୂପରେ ରହିଛନ୍ତି ହୋଇ ସଜ ମାନ ବଢ଼ାଇଣ ଉତ୍କଳେ ରାଜ। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଭାରତ ବର୍ଷର ଦିଲ୍ଲୀ ଆଗରା ସହିତ