କିମ୍ବଦନ୍ତୀ

ସତ କହିବାକୁ ଗଲେ

ତୁମେ ସବୁ ଥିଲ

ମୋ କାଙ୍ଗାଳ ପଣର

ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ ଠାଣି ।

ମୋ ଭୋକ ପାଇଁ

କଂଶାଏ ପଖାଳ ।

ମୋ ମୁଣ୍ଡ ବିନ୍ଧା ପାଇଁ

ସାଇତା ଅମୃତାଞ୍ଜନ ।

ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ପାଇଁ

ଗୋଟେ ତାରା ଭର୍ତ୍ତି ଆକାଶ ।

ମୋ ତିନ୍ତିଲା ପଣ ପାଇଁ

ଗୋଟେ ଚିରସ୍ଥାୟୀ ଲଘୁଚାପ ।

ମୋ ନିରାପଦ ପାଇଁ

ଗୋଟେ ଏରକା ଅରଣ୍ୟ ।

ମୋ ସଂଘର୍ଷ ପାଇଁ

ଯଥେଷ୍ଟ ଆଦ୍ର ପଣ ।

ସବୁକୁ ନେଇ ଗୋଟିଏ

ଧାଡିରେ କହିବି

ତୁମେ ସବୁ

ମୋ ସାଧନା ପାଇଁ

ମୋ କବିତା ପାଇଁ

ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ପାଇଁ

ସବୁଠୁ ବଡ କଞ୍ଚାମାଲ୍ ।

ହଠାତ୍ ଏ କଣ!

ବିଦାୟର ବିଗୁଲ୍

ପୁଣି ଏତେ ଶୀଘ୍ର!

ବିଗୁଲ୍ ଶବ୍ଦରେ

ରଂଗା ରଂଗ ପରିବେଶ ଓ

ତୁମ ମାନଙ୍କ ଗୁମ୍ ସୁମ୍ ପଣରେ

ହଠାତ୍ ଘୁମେଇ ପଡିଛି

ତୁମ ସହ ବିତିଥିବା

ଦୀର୍ଘ ଦୁଇ ବର୍ଷର ଅଭୁଲା ସମୟ

ଆଉ ଜାଣିଛ

ଏ ଅଭୁଲା ସମୟ

ଅଳ୍ପ କେଇଟା ଦିନ ପରେ

ପାଲଟି ଯିବେ

ଗୋଟେ ଦୀର୍ଘ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ।।