ଅନ୍ଧଗଳି

ଝିଅଟି ହାତ ବଢାଇ

ଅଟୋ କୁ ଅଟକାଇଲା ନାହିଁ ତ

ଖରାବେଳ ଟାରେ ଧଇଁ ସଇଁ ହୋଇ ଦୌଡୁଥିବା

ଅଟୋ ଡ୍ରାଇଭର ଟିକୁ

ଯେମିତି ମୁନ୍ଦେ ପାଣି ମିଳିଗଲା ।

ବରମୁଣ୍ଡା ଯିବ ?

ହଁ !

ଝିଅଟି ବସିଲା

ଆଉ ମୋତେ

ଡ୍ରାଇଭର ପାଖରେ ଆଡଜଷ୍ଟ ରେ

ବସିବାକୁ ପଡିଲା ।

ଖରାବେଳ

ହେଲେ ମଧ୍ୟ

ସାମ୍ନା ମିରର୍ ପଡିଥିଲା

ତୋଫା ଜହ୍ନ ଟିଏ ।

ଜହ୍ନଟି ଟିକେ ହସିଲା

ଅଳ୍ପ କଥା କହିଲା

ମୋ ସହ ନୁହେଁ

ପାଖରେ ବସିଥିବା ଭଦ୍ର ଲୋକ ସହ ।

ଏଥର ଭଦ୍ର ଲୋକ କଥା ଲମ୍ବାଇଲେ

ଜହ୍ନ ଢଳିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ।

ସେତେବେଳେକୁ

କଣ୍ଟା ବାଡ

କିମ୍ବା ଠେକରା ଦେବା ପାଇଁ

କେହି ପାସେଞ୍ଜର ନ ଥିଲେ

ମୁଁ ଥିଲି

କିନ୍ତୁ ଅଲଗା ଉପ ଗ୍ରହରେ ।

କେଇ ମିନିଟ୍ ର ଅନ୍ତରାଳରେ

ଭଦ୍ର ଲୋକଟି ଠାରୁ

ଲମ୍ବି ଆସିଲା

ସୁଦୀର୍ଘ ନୋଟ ଟିଏ

ସିଧା ଡ୍ରାଇଭର ପକେଟ୍ ମଧ୍ୟକୁ ।

ଏଥର ଡ୍ରାଇଭରକୁ ମିଳିଗଲା

ଗୋଟେ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀ ।

ମୋତେ ମୋ ତଟରେ

ଛାଡି ଦେଇ

ଅଟୋଟି ପହଁରି ଚାଲିଲା

ଧୂଳି ଭର୍ତ୍ତି ଗଳି ରାସ୍ତା ଆଡକୁ

ଯାହାର ବ୍ଲୁ ପ୍ରିଣ୍ଟ୍

ଦିନେ ମୁଁ ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖି ଥିଲି ।।