ଲୋକହସା

ଜଞ୍ଜାଳ ମୟ ଦୁନିଆରେ ଖାଲି

ହାହୁତାଶ ର ବହ୍ନି

ମନ ଉପବନ ଯାଏ ଜଳି ପୋଡି 

କିବା ଦିବସ ରଜନୀ ।

ସାଉଁଟିଲି ଯେତେ ପାଇବି ବୋଲି ମୁଁ

ନିର୍ଝରିଣୀ ସ୍ନେହ ଝର

ସ୍ମୃତିର ପଟରୁ ଗଲାଲିଭି ଲିଭି  

ସଭିଏଁ ହୋଇଲେ ପର ।

ଆଜି କଥାଟିଏ କାଲିକିନଥିବ 

ଡେଣା ଝାଡ଼ି ଉଡି ଯିବ

ନିଜ ପରିଚୟ ସ୍ୱକ୍ଷର ଦେଇ

କାଲି କି ଅଲୋଡ଼ା ହେବ ।

ଝଙ୍କାଳିଆ ଏହି ପ୍ରେମର ପତ୍ରରେ

ଲେଖିଛି ଅଲିଭା ଚିଠି 

ସ୍ୱାର୍ଥ ପରତା ର ଚାବୁକ ପ୍ରହାରେ

ଫାଟିଯାଏ ମୋର ପିଠି ।

ଯେତିକି କହୁ ଛି ମୋର ମୋର ବୋଲି

ସେତିକି ପାଉଛି ସଜା

ଲୋକ ହସା ହେବି ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡରେ

ଦେଖୁ ଥିବେ ଲୋକେ ମଜା ।