ଶରୀର ଘଟେ ଦେ ପ୍ରତୟ ପାଣି

ମଙ୍ଗଳ କାରିଣୀ ଅମଙ୍ଗଳ ହାରି

ମଙ୍ଗ ଧରିଥା ମା ଚଉକସ କରି

ମଝି ଦରିଆରେ ଭାସୁଆସଛି ତରୀ

ମହାପ୍ରଳୟ କି ଆସୁଅଛି ମାଡି !

ମଞ୍ଜ ଥରଉଛି ତାର ଗରଜନ

ମରି ମରି ଯାଏ ଆଶାର ସପନ

ମିଛ ମିଛ ଲାଗେ ବଂଚିବାର କ୍ଷଣ

ମନେ ଅନିଶ୍ଚିତତା ବାତାବାରଣ ।

ମାୟା ମୋହ ତୃଷ୍ଣା କବଳରେ ପଡି

ମନ୍ଦ କରମର ଲନ୍ଦଫନ୍ଦେ ଜଡି

ମଜଭୁତ ତରୀରେ ଫାଟ ଧାଡିଧାଡି

ମହା ପ୍ରଳୟର ଜଳ ଆଣେ ତଡି !

ମଲାଜହ୍ନ ପ୍ରାୟ ଜୀବନ ଦିଶଇ

ମୁଠା ମୁଠା ଦୁଃଖ ପ୍ରତିପଦା ଛାଇ

ମହାଶୂନ୍ୟେ ସତେ ଯିବକି ମିଳେଇ

ମୂଲଚାଲ ପରା କିଛି ସରିନାହିଁ !

ମନେ କୁହୁଳୁଛି ଅନୁତାପ ବହ୍ନି

ମରମ ତରଳି ଲୋତକର ପାଣି

ମିନତୀ କରୁଛି ମାଗୋ କାତ୍ୟାୟନୀ

ମୋ ମାଟି ଘଟେ ଦେ ପ୍ରତୟର ପାଣି ।

ମାର ହୃଦୟ ଦୟାର ବାରିଣୀ

ମମତାର ଜଳ ସିଞ୍ଚିଦେ ମା ଆଣି

ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ, ମହିଷା ମର୍ଦ୍ଦିନୀ

ମହୀରୁ ଦୁର୍ଗତି ଦୂରାଅ ଜନନୀ ।