ରାତି

ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ

ଜୀବନର ସାୟହ୍ନରେ

ମନେ ପଡେ ଯେବେ ବିଗତ

ଜୀବନର ଗାଥା କବିତା

ଆଙ୍କିଛି ମୁଁ ଚିତ୍ରକଳ୍ପ ସେଦିନ ର

ସେ ଦିନର ସେ ହତାଶ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ର

ଅନ୍ଧକାର ଘୋଟିଥାଏ ଯେବେ

ଅମାବାସ୍ୟା ଭଳି ଅମା ଅନ୍ଧକାର

ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ବସି ଲେଖେ ଯେବେ

ନୈରାଶ୍ୟର କବିତା, ନିରାଶ ହିଁ ତ ହୁଏ

ଓଠ ର ହସ ଟିକକ ଏବେ, ଜଳିବାକୁ

ସାରା ରାତି ରାତି ସିନା ସରିଯାଏ ମୁଁ

କିନ୍ତୁ ଜଳିଥାଏ ସାରାରାତି ।