जीवनाचा नव्या आशयातून उकल करणारी रचना

उनाड भ्रमर करी गुंजन, राग बागेश्री गाई जसा संपन्न अशा त्या कातरसमयी, भाव अन्य हरपले सुगंधित रातराणीसवे, मन माझे गुंतले...

हल्ली 'लो-रेजोल्युशन' कविता सुचू लागल्यात,

भुकेने व्याकुळ झालेले पाहीलेत मी तुझ्या दारी... आणि तिथेच पाहीलेत दानपेटीत दान करणारे

जलयुक्त शिवाराचं पाणी सरकारी फायलीत अडकलं!

मग का जाणवेल दुरावा उबदार त्या हवेत?

निखळतात बंधने पोचता पैलतीरात

स्वार्थ आणि लाच याचा साधायचा असतो एक संगम मग नीतिमत्ता आणि प्रामाणिकपणाचा ही करावा लागतो त्याग.

मी क्षणभर स्मरण कराया, ही धीट पापणी मिटली

दंगल दंगल खेळुन झाल्यावर..... लाल रक्त सर्वत्र...

कोरोनाच्या पार्श्वभूमीवर एका सामान्य स्त्रीचं मनोगत

हळूहळू दारूने त्याला इतका विळखा घातला की, तिच्याविना करमेना त्याला प्रेयसी झाली त्याची ती

कर्म आपल्या हाती आहे दोष दैवाला देऊ नये.

माणुसकीचे असे हे मोल कोणी कधी नाही जपले

दुःख निराशा जाऊन सुख पालवी येईल

तारा पडतो, असे ऐकले, इच्छा पूर्ती होते. त्या रात्रीला, पृथ्वीवरती, अमाप तारे आले.

शून्य या विषयावरील एक अभिनव कविता

'कविता' हे नाव आहे तिचे कविता हा आभास आहे तिचा

पंढरीची वारी / वारकरी घरी/ भावभोळा हरी / भक्तांघरी //

ती निळया आभाळा सारखी अथांग. पाण्या सारखी नितळ नाही लागणार तिचा थांग.