പശിയടക്കാൻ പാശങ്ങൾ നെയ്യും എട്ടുകാലികളീയിരുകാലികളേക്കാളെത്രയോ ശ്രേഷ്‌ഠർ .

ഇളംപ്രായത്തില്‍ മൊട്ടിട്ട ആദ്യപ്രണയത്തിന്‍ നാമ്പുപോലെ, ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത നേരത്ത് കേറി നീ വന്നു.

അല്ലെ? അല്ലെങ്കിലും നാം വിരുതരല്ലേ?

ചിരിയാൽ മനസിലെ കറുപ്പ് മറയ്ക്കും നരനേക്കാൾ

നിസ്സംഗതയുടെ പ്രഭാതം വീണ്ടും പുലരുന്നു

മനമെന്നോട് മൊഴിഞ്ഞു ശലഭമാകണം നീ... ഇനി എത്ര നാൾ?

അറിയുന്നു ഞാൻ, എത്രയേറെ യാചിച്ചാൽക്കൂടെ നിങ്ങളെൻ കണ്ണഴിക്കില്ല.

നിലാവിനായിരുന്നു സൂര്യനെക്കാൾ ഭംഗി....

മനസ്സ് കടല് പോലെയാണ് ഒഴുകുകയാണ് അക്കരെ എത്താൻ

കണ്ടത് പറഞ്ഞതും, കേട്ടതെഴുതിയതും വായിച്ചു പഠിച്ചതും തെറ്റ്!!

പിറവിയുടെ രണ്ടറ്റവും കാത്തിരുന്ന എന്റെ മാനസപൂവ്

കവി കവിയല്ല, കവിയിൽ കവിതയുമില്ല,

എല്ലാ സ്വപ്നങ്ങളും കണ്ട് അഹങ്കരിച്ച ഞാനും ഭൂമിയിൽ ഒരു വഴിപ്പോക്കനായി!

അത് നീയാകുന്നു. നീ മാത്രം.

കൈവഴികളായി പിരിയുന്ന പുഴകൾ ചിരിക്കാറില്ല

സ്വന്തം വലയിൽ കുരുങ്ങുന്ന വിഡ്ഢിച്ചിലന്തി! കഥയില്ലാ-കഥകളിൽ കുരുങ്ങുന്ന പാവം ചിലന്തി!!

കർമ്മങ്ങൾ നിരന്തരം ചെയ്തീടൂ കർമഫലങ്ങൾ ഇഛിക്കാതെ...

നിഴലും വെളിച്ചവും ഇടതിങ്ങും ജീവിതം നിഴലായി മാത്രം പരിണമിച്ചോ

ഓരോ തെറ്റിലുമൊളിഞ്ഞുകിടപ്പുണ്ടൊരു ശരി. ഇല്ലേ ഓരോ ശരിയിലും, ഒരു തെറ്റും!

എന്താണമ്മേ, അമ്മ പറയുന്ന മുയലിന്റെ കൊമ്പ് എന്റെ മുയലിനു മാത്രം വരാത്തത്?