मृत्यू
मृत्यू
कॅन्सरशी मी झगडत होतो वर्षभर
मृत्यू नावाच्या वरदानाची कृपा झाली मजवर
दवाखान्यातली ती खोली मला कोठडी वाटायची
स्वावलंबी नसल्याची कधी स्वतःवरच कीव यायची
भेटायला येणारी माणसं माझी मला धीर द्यायची
नजर चोरून मात्र हळूच स्वतःचेच अश्रू पुसायची
कधी सूर्योदयाने उजळलेली सृष्टी मनभरून पहावीशी वाटायची
पण त्या खोलीच्या चौकटीतून बाहेर पडण्याची मुभा नसायची
कधी ओरडून सांगावेसे वाटे, या खोलीतून मुक्ती द्या
आयुष्याच्या अखेरच्या दिवसात, हवे तसे जगू द्या
एक दिवस चोरपावलांनी मृत्यू आला
सर्व वेदनांतून परलोकी घेऊन गेला
रडतायत माझी माणसं, नाही मी त्यांच्यात म्हणून
सांगू कसा त्यांना, आहे त्यांच्यातच फक्त शरीरावाचून
शाप नाही मृत्यू, आहे एक वरदानच
मानवी वेदनांतून मुक्त होण्याचा एक सन्मानच