मोजक्या शब्दांत खूप मोठा आशय सांगणारी काव्यरचना

जीवनाचा नव्या आशयातून उकल करणारी रचना

उनाड भ्रमर करी गुंजन, राग बागेश्री गाई जसा संपन्न अशा त्या कातरसमयी, भाव अन्य हरपले सुगंधित रातराणीसवे, मन माझे गुंतले...

कशा अंतरी बोचती यार जखमा, रिते राहिले ना जराही रकाने

आमच्यासाठी इतरांसमोर वाकत राहीला, दुःखाचे घोट एकटाच घोटत राहीला.. माझ्या सुखापोटी आतल्या आत तळमळत राहिलास.. बापा कळल...

आयुष्य म्हणजे एक क्षणभराचा विरंगुळा अन् कधीतरी क्षणभर मिळणारा जिव्हाळा

गीत आज समोर तुझ्या, या प्रश्नासाठी गातो डोळ्यात तुझ्या पाहता, सांग मी हरवून कोठे जातो?

आपट्याची, झाडाची पानं तोडू नका असा संदेश देणारी कविता

निलमंडप का सजविला लावूनी भरजरी झालरी

सारखचं वाटतं पाऊस पडावा,

हल्ली 'लो-रेजोल्युशन' कविता सुचू लागल्यात,

म्हणून तर देवा तुला इनंती करते, पोरगी झाली या वक्ताला तर हिम्मत मांगते!

नकळत मिटल्या पापण्यातही हसते का रे मी

तूच सांग गाऊ किती, आई तुझी थोरवी ती

हातात रहावे हात आपुले, अन् श्वासात भिनावे श्वास

मृत्यूअंती उरलेलं तिच्या सहवासाचं स्वप्न

आयुष्याच्या वाटेवर तुझी साथ हवी आहे..

मनाने अजूनही तू माझीच आहे

पुन्हा मोहरावी प्रीत मनी रुजलेली

स्वतःच ह्रदय मात्र माझ्याकडे ठेवून गेलंय....