ମୁଁ ନାରୀ

ତୁମେ ମୋତେ

ଯେତେବେଳେ ଦେଖ

ଦେଖ ଖାଲି

ମୋର ସ୍ତନଯୁଗଳ

ଯାହା ଉଚ୍ଚାଟ କରେ

ତୁମ ଯୌନତାକୁ ।

ଓଠ

ନାଭି

ଯୋନୀ

କେବଳ କଣ ଏତିକି ମୁଁ ।

କାହିଁକି ଦେଖିପାରନାହିଁ

ମୋ ହୃଦୟ

ହୃଦୟରେ ଗଚ୍ଛିତ

ଶବ୍ଦ ସବୁ

ଯିଏ ଦୁଃଖୀ ହୁଏ ସୁଖି ବି ।

କାହିଁ ପଢିପାରନାହିଁ

ମୋ ହୃଦୟର ଭାଷା

ଯାହା ବନ୍ଦୀ ହୋଇ ରହିଛି

ଅନନ୍ତ ଗଭୀରରେ

ମୁକ୍ତିର ଅପେକ୍ଷାରେ ।

ଦେଖ ନାହିଁ

ମୋ ମସ୍ତିଷ୍କ

ଯିଏ ଭାବିପାରେ

ଗଣିତର କଠିନ ସୂତ୍ର ସବୁ

ଗପ କବିତା ବା ଉପନ୍ୟାସ

ପୁଣି କେତେ ଶବ୍ଦର ବିନ୍ୟାସ ।

ଯିଏ ପ୍ରଶ୍ନ କରେ

ତର୍କ କରେ

ବିଜ୍ଞାନ ର ସାଗରରେ

ବୁଡ଼ ବି ଲଗାଏ ।

ମୁଁ ବି ହେଇପାରେ

ଶକୁନ୍ତଳା ଦେବୀ

ମ୍ୟାରୀ କ୍ୟୁରି

ବା ରୁପା ମିଶ୍ର ।

ମୁଁ କେବଳ ଶରୀର ନୁହେଁ

ନା ଏକ ଯୌନତାର ମୂର୍ତ୍ତି

ନୁହେଁ ଏକ ଗର୍ଭାଶୟ

ନା ମୁଁ ଦେବୀ ଦାସୀ ବା ଶକ୍ତି ।

ମୋର ଅସ୍ତିତ୍ବ

ସିମୀତ ନୁହେଁ

ମୋ ଶରୀରରେ

ଏକ ଅସିମିତ ସମ୍ଭାବନା ସହ

ମୁଁ ନାରୀ

ଠିକ ତୁମ ପରି

ମଣିଷ ଟିଏ ।

ରାଜବାଳା