ମା ଗୋ ମା

ମା ଗୋ ମା ଦୁର୍ଗା ମା ଚରଣେ ତୋର

ଦୟିନୀ କରୁଛି ମୋର ବିପତ୍ତି ଘୋର ।

ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ବୋଲି ଜଗତ ଜନେ

ଡାକନ୍ତି ତୋ ନାମ ଧରି ଶୁଣୁ ତୁ କାନେ

ତୋର ପାଦ ତଳେ ମୋର କୋଟି ଜୁହାର ।

ଅଧର୍ମର ବିନାଶନ ଧର୍ମ ରକ୍ଷଣ

ଅସତ୍ୟ ବିନାଶି କରୁ ସତ୍ୟ ଧାରଣ

କଳୁଷ ହାରିଣୀ ଦେଉ ଅଭୟ ବର ।

ଦୁଷ୍ଟ ନାଶି ସନ୍ଥ ଜନ କରୁ ପାଳନ

ତୋର ନାମ ତୁଣ୍ଡେ ଥିଲେ ନାହିଁ କଷଣ

ଘୋର ଦୁର୍ଗତି ନାଶିନୀ ଜନନୀ ମୋର ।

ମହିଷାସୁର ସଂହାରୀ ରଖିଲୁ ସୃଷ୍ଟି

ଯୋଗମାୟା ମହାମାୟୀ ତୁ ପରମେଷ୍ଠୀ

ସୃଷ୍ଟି ସ୍ଥିତି ଲୟ ସିନା ଖେଳ ତୋହର ।

ତ୍ରେତା ଯୁଗରେ ଶ୍ରୀରାମ ତୋତେ ସୁମରି

ରାବଣ ପ୍ରାଣ ହାରିଣ ସୀତା ଉଦ୍ଧାରି

ବିଭୀଷଣେ ରାଜା କଲେ ଲଙ୍କାଗଡର ।

ସୁଦୟା କରିବୁ ମାତା ସଭିଙ୍କ ପରେ

ଏତିକି ମାତର ତୋତେ ବିନତି କରେ

ସଭିଙ୍କ ମନରୁ କର କଳ୍ମଷ ଦୂର ।