ପତିବ୍ରତା ସାବିତ୍ରୀ

ରାଜା ଅଶ୍ବପତି ତପସ୍ୟା କରିଣ

   . ପାଇଣ ଥିଲେ ସୁପୁତ୍ରୀ

ସୁନ୍ଦର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କମନୀୟ କାନ୍ତି

   ନାମ ରଖିଲେ ସାବିତ୍ରୀ l

ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଜ୍ୟୋତିକୁ ଦେଖି ରାଜପୁତ୍ର

    ବିଭାପାଇଁ ମନା କଲେ

ପିତାଙ୍କ ଆଦେଶେ ନିଜ ଇଚ୍ଛା ମତେ

   ସତ୍ୟବାନ ଙ୍କୁ ବରିଲେ l

ନାରଦଙ୍କ ଠାରୁ ଅଳ୍ପାୟୁଷ ଶୁଣି

   ରାଜା ରାଣୀ ମନା କଲେ

ସାବିତ୍ରୀ କହିଲେ ଅସତୀ ହେବି ମୁଁ

    ତାହାଙ୍କୁ ବିଭା ନୋହିଲେ l

ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ରାଜା ସତ୍ୟବାନ ହସ୍ତେ

   କନ୍ୟା ସମର୍ପଣ କଲେ

ସ୍ୱାମୀ, ଶାଶୁ, ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ସେବା କରି

    ସାବିତ୍ରୀ ଆନନ୍ଦ ହେଲେ l

ସୁଖରେ ଜୀବନ କଟାଇଲେ ସ୍ୱାମୀ

    ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କୁ ପୁଜି

ଆଦର୍ଶ ଗୃହିଣୀ, ପତିବ୍ରତା ବ୍ରତେ

    ରାଜ୍ୟ ସୁଖକୁ ବରଜି l

ମୁନିଙ୍କର ବାକ୍ୟ ମନେ ରଖି ସ୍ୱାମୀ

     ସାଙ୍ଗରେ ବନକୁ ଗଲେ

କାଷ୍ଠ ହାଣୁଥିଲେ ସତ୍ୟବାନ ମୁଣ୍ଡ

    ଘୁରିଲା ଫେରି ଆସିଲେ l

ସାବିତ୍ରୀ କହିଲେ ମୋର କୋଳେ ସ୍ୱାମୀ

    ବିଶ୍ରାମ ଟିକିଏ କର

ଦେହ ଭଲ ହେଲେ ଗୃହକୁ ଚଳିବା

    ମନରେ ଚିନ୍ତା ନ କର l

ସାବିତ୍ରୀଙ୍କ କୋଳେ ସତ୍ୟବାନ ଚୀର

    ନିଦ୍ରାରେ ଯେ ଗଲେ ଶୋଇ

କ୍ରନ୍ଦନ କରିଲେ ସତୀ ସାବିତ୍ରୀ ଯେ

    ବୁଦ୍ଧି ଦେଖା ଗଲା ନାହିଁ l

ଯମଦୂତ ଆସି ସାବିତ୍ରୀଙ୍କ ତେଜେ

   ଫେରିଲେ ହୋଇ ହତାସ

ଜନ୍ତୁପତି ଆସି ପହଞ୍ଚିଲେ ପାଶେ

   ନେଇକରି କାଳ ପାଶ l

ସତ୍ୟବାନ ପ୍ରାଣ ନେଲାବେଳେ ପଛେ

   ଧାଇଁଲେ ସାବିତ୍ରୀ ସତୀ

ସ୍ୱାମୀ ସଙ୍ଗେ ମୋତେ ନିଅ ଯମରାଜ

    କହିଲେ ଆତୁରେ ଅତି l

ଯମରାଜ ଙ୍କର ଦୟା ଜାତ ହେଲା

    କହିଲେ ମାଗିନେ ବର

ସତ୍ୟବାନ ପ୍ରାଣ ଛଡାଯାହା ମାଗ

    ଦେବି ଯେ ମୁହିଁ ସତ୍ୱର l

ପିତୃ କୁଳ ରକ୍ଷା, ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ଚକ୍ଷୁ

   ଦାନ ସହିତରେ ରାଜ୍ୟ

ଶତପୁତ୍ର ବର ମୋତେ ଦୟାକରି

     ଦିଅ ତୁମେ ଯମରାଜ l

ତଥାସ୍ତୁ ବୋଲିଣ, କହିକରି ଯମ

   ଯାଆନ୍ତେ ନିଜ ପୁରକୁ

ସାବିତ୍ରୀ ଯମ ଙ୍କ ପାଦତଳେ ପଡ଼ି

   ପ୍ରଣାମ କରି ତାହାଙ୍କୁ l

କହିଲେ ସାବିତ୍ରୀ ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ମୋହର

   ନେଇଯିବ ଯେବେ ପ୍ରଭୁ

ବିନା ସ୍ୱାମୀରେ ମୁଁ ଶତ ପୁତ୍ର ଜନ୍ମ

     କରିବି କିପରି ଗର୍ଭୁ l

ମହତ ଙ୍କ ବାକ୍ୟ ଅନ୍ୟଥା ହୋଇବ

    କୁହନ୍ତୁ ହେ ମହାମତି

ହସି ଯମ ରାଜ କହିଲେ ତାହାଙ୍କୁ

   ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ତୁ ସାବିତ୍ରୀ l

ମହାସତୀ ପତିବ୍ରତା ଅଟୁ ତୁହି

    ଭକ୍ତିରେ ଜିଣିଲୁ ମୋତେ

ଅକ୍ଷୟ କୀର୍ତ୍ତି ରଖିଲୁ ମହୀରେ

    ବିଦିତ ହେଲୁ ଜଗତେ l

ଧନ୍ୟ ପତିବ୍ରତା, ସତୀ ଶିରୋମଣି

    ସ୍ୱାମୀର ଜୀବନ ରଖି

ସତୀତ୍ୱ ର ବଳେ ଯମକୁ ହରାଇ

   ଇତିହାସ ଗଲୁ ରଖି l

 ଏହି ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସ ଅମାବାସ୍ୟା ତୋର

    ନାମରେ ହୋଇବ ଖ୍ୟାତ

ସଧବା ନାରୀଏ ଏ ବ୍ରତ କରିବେ

    ନାମ ଯେ ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତ l

ଏହା କହି ଯମ ନିଜ ଭୁବନକୁ

   ଆନନ୍ଦେ ବାହୁଡ଼ି ଗଲେ

ମହାସତୀ ପତିବ୍ରତା ସାବିତ୍ରୀ ଯେ

   ଅମର ହୋଇ ରହିଲେ l