କବିର ଘରଣୀ

କବିର ଘରଣୀ ସେଇ

(ଦେଖ)କବିର ଘରଣୀ ସେଇ,

କବିତାକୁ ଭାବେ ସଉତୁଣୀ ସମ

ଜମାରୁ ଆଦର ନାହିଁ ।

ଦିନକର କଥା ଭାଇ

(ଶୁଣ) ଦିନକର କଥା ଭାଇ,

କବି ଲେଖିଥିଲା ଗୀତି କବିତାଟେ 

ସରାଗରେ ଦେଲା ଗାଇ ।

ଘରଣୀର ମୁଣ୍ଡ ଟିଣ

(କବି)ଘରଣୀର ମୁଣ୍ଡ ଟିଣ,

କଳା ମେଘ ଭଳି ଗରଜି ଉଠିଲା 

କବି ତୁଣ୍ଡ ହେଲା କ୍ଷୀଣ।

ଯାଉଛି ମୁଁ ବାପଘର

(କହି) ଯାଉଛି ମୁଁ ବାପଘର,

ତମ ତମ ହେଇ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା

ଯେମିତି ଧନୁରୁ ତୀର ।

କବି ବୁଝେନାହିଁ ଆହା

(ଭଲା) କବି ବୁଝେ ନାହିଁ ଆହା,

ଘରଣୀ କହୁଛି ମୁଁ ଗଲା ପରେ

କବିତାକୁ ହୁଅ ବାହା ।

ବିଚରା କବିର ମନ

(ଓଃ) ବିଚରା କବିର ମନ,

କବିତା ଲେଖାରେ ଭୁଲିଯାଇ ଥିଲା

ଘରଣୀ ଜନମ ଦିନ ।

ସେଦିନୁ ଦି ମାସ ହେଲା

(ଭାଇ) ସେଦିନୁ ଦି ମାସ ହେଲା

କି ଲେଖିବ କୁହ କବିତା ଫବିତା

କବିର ହୃଦୟ ଢିଲା ।