ଅନ୍ତର୍ଦାହ

ଅନ୍ତର୍ଦାହ

 

ଆଭାକାନ୍ତ ମହାନ୍ତି

 

କବି ତା'ର ମାନ୍ୟ ନପାଉ ପଛକେ

       ଦୁଃଖ ନାହିଁ ଦୁଃଖ ନାହିଁ,

କବିତାର ମାନ୍ୟେ ରହିଥାଉ ନିଶ୍ଚେ

       ସଂସ୍କୃତିର ଘନ ଛାଇ !

 

ବିଧିବଦ୍ଧ ଭାବେ ଋଦ୍ଧିମନ୍ତ ଯଦି

       ଐତିହ୍ୟର ପରାକାଷ୍ଠା,

ତାକୁ ତ୍ୟାଗି, ପର-ପ୍ରୀତିରେ, ନିନ୍ଦନ

       ନୁହେଁ ପାରିବାପଣଟା ?

 

ସଉକ କବିତା ସାରିଛି ସଂସ୍କୃତି

       ଶତାବ୍ଦୀଟା ଗଲା କାନ୍ଦି,

କରନା କରନା କ୍ଷୟରୋଗେ ଆଉ

       ନବଶତାବ୍ଦୀକୁ ବନ୍ଦୀ !

 

ଛନ୍ଦ ଅପାରଗେ ମନ୍ଦମତି ଧରି

       ହୀନସ୍ୱାର୍ଥେ ରୁହ ମଜ୍ଜି,

ଜାଣି କୁଳ ପରମ୍ପରା, ପୁରସ୍କାର

       ପାଇଁ ପାସୋରୁଛ ଆଜି !

 

ମାନକୁ ନରଖି ପଦବୀର ମାନ୍ୟେ

       ମାନକୁ ଭାଜନ ହେଲ,

ମୂଳତତ୍ତ୍ୱ ଭୁଲି ହେ ଅଭାଗା କୁହ

       କବିତାକୁ କିବା ଦେଲ ?

 

ଏ ଐତିହ୍ୟ, ଯତିପାତକୁ କବିତା

       କହିଛି ଆବହମାନୁ,

ଖଣ୍ଡବାକ୍ୟ ଲେଖି କବିପଣ-ଭୋଗୀ

       ହେଉଛ କେଉଁ କାରଣୁ ?

 

ସେ ଯୁଗରେ କିଆଁ କାଆଁଭାଆଁ କବି

       ଜାଳିଲେ କାବ୍ୟ-ମଶାଲ,

ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ଅଧାରେ କେମିତି

       ରଚିଲ କୁହୁକ ଖେଳ ?

 

କବିତା କପାଳେ ସରସ୍ୱତୀ କିବା

       ଲେଖିଲେ ପର୍ଯ୍ୟାୟ ନୂଆ,

ଗଳିକନ୍ଦି ହୋଇ ଜନମନ୍ତି କବି

       ଯେସନେ ଘୁଷୁରିଛୁଆ !

 

କହିଲେ ତ କୁଳ କୁଟୁମ୍ବକୁ ଲାଜ

       ନକହିଲେ ହୃଦ ଜଳେ,

କାହିଁକି ଦେଲ ମା' ଜନମ, କବିତା-

       ଯୁଗ ବୁଡ଼ିବାର ବେଳେ ?

ଘରର ହେଉନି, ଘାଟର ହେଉନି

       ଧୋବାର କୁକୁର ପ୍ରାୟ,

ନଲେଖିଲେ ଟିକେ ଶାନ୍ତି ପାଉନାହିଁ

       ଇଏ କି ବିଚିତ୍ର ମୋହ ?

 

କୃପା କରି ମାତା ତୋ ଚମତ୍କାରିତା

       ଦେଖାଅ ହେଲାଣି ବେଳ,

ରାଜା ପାଶେ ପୁଅ, ରାଣୀ ପାଶେ ଝୁଅ

       ଦୀକ୍ଷିତ ଗୁଣୀଙ୍କ ଦଳ !

 

ପରପଣେ ଅଧାଯୁଗ ପାରିହୋଇ

       ଏ ଯୁଗେ ମାରୁଛି ଆଖି,

ମୂଳ ତ ଦେଖିଛୁ, ନିର୍ମୂଳ ଦେଖିଯା

       ଭବିଷ୍ୟେ ରହିବୁ ସାକ୍ଷୀ ।

 

ନୂଆସାହି, ବିଡ଼ାନାସୀ, କଟକ-୭୫୩୦୧୪

ଫୋନ୍-୯୦୪୦୦୦୩୧୦୧

*****