ସ୍ମୃତି ତୁମେ

ସ୍ମୃତି ତୁମେ 

ପଉଷ କାକର ଛୁଆଁ

ଉଠୁଅଛି ଆଜି

ହୃଦୟ ଭିତରୁ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଶୀତଳ ଧୂଆଁ।

ତୁମେ ହିଁ ଶାନ୍ତି

ଶ୍ରାବଣ ର ବାରିଧାରା

ମନେ ଭରିଦିଅ

କୌତୁକ ପ୍ରେମ ର ସୀମାନ୍ତ ବ୍ୟାପୀ ନାରା।

ସ୍ମୃତି ତୁମେ

ଅକୁହା ଉପନ୍ୟାସ

ଲେଖନୀ ମୁନରେ 

ରଚି ଦିଅ ଆଜି ମୋର ଇତିହାସ।

ତୁମେ ହିଁ ସ୍ନିଗ୍ଧ

କାର୍ତ୍ତିକ ର ମଧୁବାସ

ଶୀତଳ ପ୍ରକୋଷ୍ଠେ 

ଆଜି କାହିଁ ଲାଗେ ବହ୍ନି ର ଆଭାସ।

ସ୍ମୃତି ତୁମେ

ମଧୁ ମିଳନ ର ରାତି

କସ୍ତୁରୀ ସୁଗନ୍ଧେ 

ଚହଟାଇ ଦିଅ ଏ ସାରା ଭବ୍ୟ ପ୍ରକୃତି।

ତୁମେ ହିଁ ସ୍ଥିତି

ନବ ମନ୍ଦାକିନୀ ଧାରା

ଢାଳିଦିଅ ଆସି

ଜୀବନ ଭୂଇଁ ରେ ଆଶା ର ମୁକ୍ତ ନିର୍ଝରା।

ସ୍ମୃତି ତୁମେ 

ଭଞ୍ଜ ଙ୍କ ଲାବଣ୍ୟବତୀ

ତୁମକୁ ଦେଖିଲେ

ଭାଙ୍ଗି ଯାଉଛି ଜୀବନ ର ନିୟତି।

ତୁମେ ହିଁ ସ୍ଵପ୍ନ

ସାଗର ର ବାଲିଘର

ଭାଙ୍ଗିଗଲେ ସୁଦ୍ଧା

ଗଢ଼ିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ସେ ସ୍ବପ୍ନ ର ରାଜନଗର।

ସ୍ମୃତି ତୁମେ 

ଉଷ୍ମତା ର ପରିଚୟ

ଲଗେଇ ଦିଅ ହେ

ହିୟା ତଳେ ଆଜି ବହ୍ନି ଦେବତା ଙ୍କ ପୟ।

ତୁମେ ହିଁ ଶକ୍ତି

ବିଫଳତା ବେଳ ସଖୀ

ବୁଣି ଦିଅ ଆସି

ନବ ଚେତନା ର ନବ କୌଶଳ ବିଭାସୀ।

ସ୍ମୃତି ତୁମେ

ଶେଷ ପୃଷ୍ଠା ଜୀବନର

ସରିଯିବ ଆଜି

ମିଥ୍ୟା ସଂସାର ରେ ସବୁ କୁହୁକ ପ୍ରାଣର।

ତୁମେ ହିଁ ମିଥ୍ୟା

ପ୍ରଲୋଭନ ,ସମୟ ର

ହଜିଯିବ ଯେବେ

ଭାଙ୍ଗିବ ବ୍ୟୁହ ଅଧର୍ମ ସତ୍ୟର।